فراز 46 از دعای 47 ( سپاسی فراگیر )

سپاسى كه هر چه سپاس و حمد را كه تو آفريده‌اى دربرگيرد و جمع نمايد. و هر سپاسى را هم كه از اين پس خواهى آفريد به رشته درآورد و به نظم كشد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.