فراز 67 از دعای 47 ( هدایت و ارشاد الهی )

بار خدايا! و من آن بنده‌ى تو هستم كه پيش از اين كه او را بيافرينى و پس از آفرينشت، او را نعمت دادى. پس او را از كسانى كه آنها را به دينت راهنمايى كردى قرار دادى. و او را براى اداى حق خودت توفيق دادى. او را با ريسمان خودت نگهداشته، و در گروه و حزب خودت داخل كردى. و او را براى دوست داشتن دوستانت و دشمن داشتن دشمنانت رهنمون شدى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.