و اينك منم در پيشگاهت، سرافكنده، خوار، با خضوع، با خشوع، هراسان، كه به گناهان عظيمى كه بر دوش كشيدهام، و خطاهاى بزرگى كه مرتكب گشتهام اعتراف مىنمايم، در حالى كه در سايهى عفوت ايمنى مىطلبم، و به رحمتت پناهنده مىشوم، با يقين به اينكه هيچ پناهدهنده و حمايتكنندهاى، در برابر سلطهات پناهم نمىدهد و به حمايتم نمىپردازد، و مانعى، از (خشم) تو نگاهم نمىدارد و ايمن نمىسازد،