فراز 69 از دعای 47 ( پناهندگی به رحمت خدا )

و اينك اين منم كه در پيشگاه تو پست، خوار، فروتن، زارى كنان و ترسانم، و به گناهان بزرگ كه زير بار آن گرفتارم معترفم، و به خطاها و بدكارى‌هاى سترگ كه آن را مرتكب شده‌ام اقرار دارم، به عفو و گذشتت از تو امان مى‌جويم و به رحمتت پناهنده‌ام و يقين دارم كه امان دهنده‌اى مرا از تو امان نمى‌دهد و بازدارنده‌اى مرا از (كيفر) تو بازنمى‌دارد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.