فراز 72 از دعای 47 ( اعتقاد به توحید )

و من اگر چه كردارهاى شايسته‌اى را كه كوشش‌كنندگان در عبادتت پيش فرستاده‌اند (بجا آورده‌اند) نفرستاده‌ام (بجا نياورده‌ام) ليكن يگانه دانستن تو و اينكه اضداد و امثال و مانندهائى براى تو نيست را پيش فرستاده‌ام (به آن ايمان آورده‌ام) و از درهائى كه امر فرموده‌اى از آنها به سوى (رحمت) تو آيند به درگاهت آمده‌ام (حضرت صادق- عليه‌السلام- فرموده: اوصياء «پيغمبر- صلى الله عليه و آله-: ائمه‌ى معصومين، عليهم‌السلام» ابواب و درهاى خداى عزوجل هستند كه از آن درها به سوى او مى‌روند، و اگر ايشان نبودند خداى عزوجل شناخته نمى‌شد، و خداى تبارك و تعالى «روز قيامت» به ايشان بر مردم احتجاج كرده برهان و دليل مى‌آورد) و به آنچه (ولايت و دوستى حضرت اميرالمومنين عليه‌السلام كه) كسى جز با درخواست و قرب و نزديك شدن به آن به تو نزديك نشود طلب قرب و نزديك شدن به درگاه تو نموده‌ام‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.