فراز 1 از دعای 49 ( توفیق الهی در شناخت و پرهیز از گناهان )

اى اله من! راه راست را به من بنمودى، غفلت كرده، سرگرم شدم. پندم دادى، سخت دل گشتم، و مرا به عطاى نيكو نواختى، عصيان ورزيدم. آن گاه، آنچه را كه از آن بازداشته بودى، شناختم. چون تو آن را به من شناساندى، پس از آن آمرزش طلبيدم، و تو از گناهم درگذشتى. آن گاه، دوباره به گناه بازگشتم و تو (در پرده‌ى ستاريت خود) پوشيدى. پس اى خداى من! ستايش ويژه‌ى توست.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.