و تمامى اينها از (سرچشمهى) احسان و انعام تو بود، (در حالى كه من به جاى سپاس نعمتهاى بىدريغ تو) در (گرداب) گناهان غوطه مىزدم و در نافرمانى تو مىكوشيدم، اما زشتى كردار من هيچ گاه، تو را از كامل كردن احسان خود در حق من باز نداشت، (ولى متأسفانه مشاهدهى) اين همه نعمت و احسان، مرا از ارتكاب اعمالى كه خشم تو را بر مىانگيزد، دور نساخت، و تو (آن خداوند قادرى كه) در مورد آن چه انجام مىدهى مورد پرسش قرار نمىگيرى (و مقام جبروت و كبريايى تو از چند وچون آفريدگانت مبرا است)؛
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.