فارسی
فراز 14 از دعای 49 ( سپاس نسبت به مهلت دهنده‌ای که در عذاب کردن شتاب نمی‌ورزد )
وَ لَقَدْ سُئِلْتَ فَأَعْطَيْتَ ، وَ لَمْ تُسْأَلْ فَابْتَدَأْتَ ، وَ اسْتُمِيحَ فَضْلُكَ فَمَا أَكْدَيْتَ ، أَبَيْتَ يَا مَوْلَايَ إِلَّا إِحْسَاناً وَ امْتِنَاناً وَ تَطَوُّلًا وَ إِنْعَاماً ، وَ أَبَيْتُ إِلَّا تَقَحُّماً لِحُرُمَاتِكَ ، وَ تَعَدِّياً لِحُدُودِكَ ، وَ غَفْلَةً عَنْ وَعِيدِكَ ، فَلَكَ الْحَمْدُ إِلَهِي مِنْ مُقْتَدِرٍ لَا يُغْلَبُ ، وَ ذِي أَنَاةٍ لَا يَعْجَلُ .
و همانا تو هر چه بندگان حاجتمند از حضرتت درخواست كردند عطا كردى و اگر درخواست (حوائج) نكردند باز (به لطف و كرم ذاتى خود) بى‌سابقه تقاضاى خلق عطا فرمودى و هميشه درگاه فضل و احسانت به روى خلق باز بود و بر هيچ كس بخل نفرمودى (جميع نيك و بد خلائق را به رحمت واسعه‌ى عام و اهل ايمان را به رحمت خاص طبق عدل و احسان بهره‌مند فرمودى) اى مولاى من (تو به حسن ذاتى خويش) ابا دارى جز اينكه در حق بندگان نيكوئى و جود و احسان كنى و من (بنده‌ى نادان) هم ابا دارم جز آنكه (از جهل و غفلت) هتك احترام اوامرت كنم و تجرى و بى‌باكى در معصيتت و تعدى و تجاوز از حدود فرمانت روا دارم و از وعده‌هاى قهر و عذابت تغافل كنم باز (با همه عصيان و طغيان) اى خداى من تو را حمد و ثنا مى‌گويم كه همان خداى مقتدر (قاهر غالبى) كه هيچ كس بر تو غلبه نتواند كرد و آن بردبارى كه شتاب (در عذاب بدكاران) نكند
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
