و (تو آن خداوند كريمى كه) هرگاه از تو چيزى درخواست شد، عطا فرودى و (حتى) در مورد امورى كه از تو خواسته نشده بود از راه لطف اقدام به احسان كردى، و اگر از (درگاه) فضل و بزرگوارى تو چيزى طلبيده شد (تماماً بلكه افزون از آن عطا كردى) و كم (آن) نگذاشتى. اى مولاى من! تو (آن قدر كريم و بزرگوارى كه) جز احسان و اكرام و انعام براى من نمىپسندى، ولى من (دريغا كه) و جز غوطه زدن در (گرداب) محرمات و تجاوز به حدود تو و ناديده گرفتن تهديدها و هشدارهاى تو كارى ندارم! پس تو را سپاس اى خداى من! اى (خداوند توانايى) كه هرگز مغلوب نمىشوى و اى (خداوند مهربانى) كه با مهلت دادن (به بندگان خود) در كيفر (آنان) شتاب نمىورزى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.