و هنگامى كه از تو درخواست شده، عطا كردهاى. و وقتى درخواست نشده، خودت آغاز به بخشش و احسان كردهاى. و اگر از احسانت درخواست شده، كم ندادهاى. تو- اى آقاى من!- جز احسان، نيكى، نعمت دادن، بخشش، جود و انعام به بندگان چيز ديگرى نمىخواهى. و من جز فرورفتن در محرمات و تجاوز نسبت به قوانين تو، و جز به حدود و مقررات تو بى اعتنايى كردن، و جز غفلت و بى خبرى از تهديدات هواى ديگرى ندارم. پس تو را سپاس- اى خداى من!- به جهت اين كه تو توانايى هستى كه شكست نمىپذيرد و مغلوب نمىشود. و مدارا كننده و مهلت دهندهاى هستى كه در كيفر دادن شتاب نمىكند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.