اين است مقام كسى كه معترف است كه تو نعمتت را بر او تمام كردى (در حد كامل به او احسان فرمودى) و او در مقابل نعمتها (به جاى اداى شكر و سپاس) تقصير و ناسپاسى كرد و گواهى مىدهد (نزد حضرتت) كه در حق خود ظلم نمود و نفس (قدسى خويش را به واسطه ترك طاعتت) ضايع و باطل ساخت (و از راه سعادت منحرف گرديد)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.