بارالها! اين موقعيتى است كه (از نظر فكرى عقيدتى) در آن قرار دارم (و به مطالبى كه به درگاهت عرضه داشتم اعتقاد راسخ دارم و) به وفور نعمتهايت
معترفم وى در ادادى شكر و سپاس آنها كوتاهى كردهام (و كردار شايستهاى نيز نداشتهام تا پاسخگوى احسان تو باشد) و اقرار مىكنم كه حق (حرمت خداى) تو را پاس نداشتهام (و به همين خاطر شديداً احساس شرمندگى مىكنم).
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.