فراز 3 از دعای 49 ( بخشش و نجات از عذاب الهی به وسیلۀ توحید )

و باز وسيله من به درگاهت (براى عذر گناهان) توحيدم (و ايمانم بيگانه و يكتائى تو) بود و دست‌آويزم (براى عفو و بخششت) اين بود كه هرگز به ذات يكتاى تو شرك نياوردم (و چيزى را شريك تو نشمردم) و با تو احدى را به خدائى اتخاذ نكردم و از همه (معاصى و مهالك) به سوى تو فرار كردم كه توئى (اى خدا) مفر و ملجا گنهكاران و پناه آنكه در معرض فنا و تباهى حظ و بهره‌ى نفس خود درآيد

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.