آنگاه به كمك كردنم شروع كرده و پشتم را به قوت و تواناييت استوار كردى. سپس دم تيز و برندگى او را كند كرده و شكستى. و او را پس از داشتن گروهى زياد و جمعى بسيار، تنهايش نموده و مقام و شأن مرا بر او برترى دادى. و آنچه را كه نشانهگيرى كرده بود بر خودش برگرداندى. پس او را در حالى كه خشمش فرونشسته و كينهاش آرام نگرفته بود برگرداندى. (او از ناراحتى بسيار) سر انگشتان خود را به دندان گزيد، و پشت كرده و فرار نمود در حالى كه لشكريانش خلف وعده كرده و بى وفايى نمودند.