فراز 4 از دعای 50 ( عذاب پروردگار عین عدالت است )

خدايا! راستى كه تو جوينده‌ى من خواهى بود اگر بگريزم، و يابنده‌ى من مى‌باشى اگر فرار كنم، پس اينك منم در پيشگاهت: فروتن، ذليل، روى بر خاك نهاده، (كه) اگر عذابم نمايى، سزاوار آنم، و آن از طرف تو پروردگارا! عدل است، و اگر ببخشى و عفوم فرمايى، پس، از دير باز، از جام عفوت به من، نوشانده، و جامه‌ى عافيتت را بر من، پوشانده‌اى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.