و اگر احسان و نيكى تو به من و فراوانى نعمتهايت بر من نمىبود فراهم آوردن بهرهام و اصلاح و نيكو گردانيدن خود را نمىيافتم، ولى تو دربارهى من به احسان و نيكى آغاز نمودى و كفايت و بىنيازى را (از ديگرى) در همهى كارهايم روزيم ساختى، و رنج و بلا و گرفتارى را از من برگرداندى، و قضاء و قدر (حكم و فرمان) ترسناك (خود) را از من بازداشتى،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.