فراز 6 از دعای 51 ( ستایش خدواند با جان و زبان و عقل )

بار خدايا، جانم، زبانم و خردم سپاس تو را گويند، سپاسى كمال يافته، سپاسى سپاس فزاينده، سپاسى تا خشنوديت فرا رفته، پس مرا از خشمت رهايى ده.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.