پس اى مولاى من! از تو درخواست مىكنم مانند درخواست كسى كه به سبب آرزوهاى طولانى به كارهاى بيهوده پرداخته، و بدنش به علت تن پرورى و بى حركتى غافل و بىخبر مانده، و دلش به خاطر نعمتهاى فراوان گرفتار و مفتون گشته، و فكر و انديشهاش در فرجام كارش بسيار كم به راه افتاده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.