فراز 12 از دعای 6 ( گواهی روز بر اعمال انسان ها )

و اين روز (روز) نو آمده و تازه‌اى است (از اين جمله پيدا است كه اين دعاء را بايد به هنگام صبح خواند، و بيان نشدن لفظ مساء در عنوان بعضى از صحيفه‌ها اين سخن را تاييد مى‌نمايد، و با بيان شدن آن در بيشتر از نسخه‌ها هم منافات ندارد، زيرا مساء پايان روز است چنانكه صباح آغاز آنست، و بنابراين آنچه گفته‌اند: سزاوار است هرگاه اين دعاء به هنگام شب خوانده شود به جاى اصبحنا در جمله‌ى نهم و دهم امسينا بگويند، لازم نيست اگر چه طريق احتياط گفتن هر دو قسم است) و آن بر ما گواه آماده‌اى است، اگر نيكى كنيم با سپاسگزارى ما را بدرود مى‌نمايد و اگر بدى كنيم با نكوهش از ما جدا خواهد شد (گفته‌اند: گفتار و گواهى دادن روز به زبان حال است و آنچه در آن واقع مى‌شود در علم خداى تعالى به منزله‌ى شهادت و گواهى است، پس سزاوار است مومن گفتار آن را به گوش و دل بشنود و به مقتضاى آن عمل نمايد، و گفته‌اند: آن از باب تجسم ايام و اعمال در روز قيامت است و حق هم همين است چنانكه روايات بر آن گويا است، و از آن جمله روايتى است كه سيد عليخان «رحمه الله» در شرح صحيفه‌ى خود از كتاب كافى نقل نموده: حضرت صادق عليه‌السلام فرمود: روزى نيست كه بر پسر آدم بيايد جز آنكه به او مى‌گويد: اى پسر آدم من روز نو آمده هستم و بر تو گواهم پس در من نيكو بگو و نيك انجام ده كه روز قيامت براى تو گواهى دهم و پس از اين هرگز مرا نخواهى ديد، بنابراين اگر كسى روزى كار بدى انجام داد و پس از آن پشيمان شد نبايد بگويد: فلان روز، روز بدى بود، چون روز بد نكرده است، و از اينرو است كه از پيغمبر صلى الله عليه و آله «چنانكه سيد نعمت الله جزائرى رحمه الله در كتاب نورالانوار فرموده» روايت شده: لاتسبوا الدهر فان الدهر هو الله «روزگار را دشنام ندهيد كه روزگار خدا است يعنى آن را خدا آفريده است» و اينكه از پيغمبر يا ائمه‌ى معصومين عليهم‌السلام رسيده كه از بعضى روزها دورى گزينيد كه آن روز نحس و بد اختر است دلالت دارد بر اينكه دنبال فلان كار نرويد كه انجام آن نيك نيست)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.