สัญญาณทั่วไปการปรากฏกายของอิมามมะฮ์ดี (อญ)
หมายถึง สัญญาณและเครื่องหมายต่างๆ ที่มีลักษณะทั่วไป กล่าวคือ มิได้ถูกอธิบายไว้ในรูปปรากฏการณ์เฉพาะในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง และในกลุ่มบุคคลใดเป็นการเฉพาะ สัญญาณเหล่านี้จึงถูกเรียกว่า “สัญญาณทั่วไป” ตัวอย่างเช่น ฮะดีษและริวายะฮ์ต่างๆ ที่บอกข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์และสภาพต่างๆ ของประชาชนในยุคสุดท้าย (อาคิรุซซะมาน) และกล่าวถึงความเบี่ยงเบนและการบิดเบือนต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นในยุคดังกล่าวโดยภาพรวมทั่วไป ดังตัวอย่างต่อไปนี้
ท่านอิบนุอับบาส ได้เล่าว่า : ในคืนที่ท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ (ซ็อลฯ) ได้ขึ้นสู่เมี๊ยะอ์รอจญ์นั้น อัลลอฮ์ (ซบ.) ได้ทรงวิวรณ์ (วะห์ยู) ต่อท่านศาสนทูต (ซ็อลฯ) ให้สั่งเสียต่อท่านอะลี (อ.) และแจ้งข่าวต่อท่านเกี่ยวกับบรรดาผู้นำ (อิมาม) ที่จะมาจากลูกหลานของท่าน จนกระทั่งพระองค์ได้ทรงตรัสว่า “และคนสุดท้ายจากพวกเขานั้น อีซาบุตรของมัรยัมจะมานมาซตามหลังเขา เขาคือผู้ที่จะทำให้แผ่นดินเต็มเปี่ยมไปด้วยความยุติธรรม เสมือนดังที่มันถูกทำให้เต็มไปด้วยความอธรรมและการกดขี่”
ดังนั้น ฉัน (ท่านศาสนทูต) ได้ทูลถามว่า “โอ้พระผู้เป็นเจ้าและนายของข้าฯ! สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อใด” ดังนั้นอัลลอฮ์ผู้ทรงเกริกเกียรติ ผู้ทรงเกรียงไกร จึงทรงวิวรณ์ (วะห์ยู) แก่ฉันว่า “สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อความรู้ถูกยกไปและความโง่เขลาได้ปรากฏขึ้น การอ่านคัมภีร์อัลกุรอานเกิดขึ้นมากมาย แต่การปฏิบัติตามนั้นมีน้อย การเข่นฆ่าจะเกิดขึ้นมากมาย บรรดาผู้รู้ศาสนา (ฟะกีฮ์) และผู้ชี้นำทางจะน้อยลง แต่บรรดาผู้รู้ศาสนาที่หลงทางและเป็นผู้บิดพลิ้วจะมีมาก การกดขี่และการก่อความเสียหายจะเกิดขึ้นมากมาย ความชั่วจะปรากฏขึ้น ประชาชาติของเจ้าจะใช้กันให้ทำความชั่วและห้ามจากการทำความดี…” (1)
ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้ตอบคำถามของ “เซาะอ์ซออะฮ์ บินซูฮาน” (ซึ่งเป็นหนึ่งในสาวกของท่าน) ในเรื่องของดัจญาลและการออกมาของมัน รวมทั้งสัญญาณต่างๆ เกี่ยวกับการปรากฏกายของท่านอิมามมะฮ์ดี (อ.) โดยท่านกล่าวว่า “แท้จริงสัญญาณบ่งชี้ถึงสิ่งนั้น (การมาของดัจญาล) ก็คือ เมื่อประชาชนละทิ้งการนมาซ ทำลายความไว้วางใจ (อะมานะฮ์) ทำให้การโกหกเป็นสิ่งอนุมัติ การกินดอกเบี้ย การรับสินบน การสร้างอาคารบ้านเรือนที่สูงตระหง่าน การขายศาสนาเพื่อแลกเปลี่ยนกับ (ชีวิตทาง) โลก การมอบหมายให้คนโง่เขลาปฏิบัติหน้าที่ การปรึกษาหารือกับสตรี การตัดความสัมพันธ์ต่อเครือญาติ การปฏิบัติตามอารมณ์ใฝ่ต่ำ และการถือเอาการหลั่งเลือดเป็นเรื่องเล็กน้อย…” (2)
เชิงอรรถ
(1) อิษบาตุลฮุดาต เล่มที่ 7 หน้าที 390
(2) บิฮารุ้ลอันวาร เล่มที่ 52 หน้าที่ 193
ขอขอบคุณเว็บไซต์ซอฮิบซะมาน
source : alhassanain
