ความเชื่อมั่นของเด็กชาย
เชคฟัตฮฺ อัล-เมาซิลี เล่าว่า :
ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าพบเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินอยู่ในป่า ดูเหมือนว่าเขากำลังพูดอะไรพึมพำอยู่ ข้าพเจ้าเข้าไปทักทายกับเขาด้วยการกล่าวสลาม และเขาก็ตอบรับ ข้าพเจ้าจึงถามเขาว่า
“เธอกำลังจะไปไหนหรือ?”
เด็กหนุ่มคนนั้นตอบว่า “ผมจะไปบ้านของอัลลอฮฺ อัล-กะอฺบะฮฺ ที่มักกะฮฺครับ”
“แล้วเธอท่องอะไรอยู่?”
“โองการอัล-กุรอานครับ” เขาตอบ
“เธออายุยังน้อยอยู่ มันยังไม่เป็นกฎข้อบังคับสำหรับเธอหรอกที่จะต้องไปประกอบพิธีฮัจญ์” ข้าพเจ้าพูด
เด็กคนนั้นตอบว่า “ผมเคยเห็นความตายมาถึงยังคนที่อายุน้อยกว่าผม ผมจึงอยากจะเตรียมตัวให้พร้อมถ้าหากความตายจะมาหาผม”
“เธอเดินไปได้ทีละนิด แต่ที่หมายของเธอยังอยู่อีกไกล” ข้าพเจ้าตั้งข้อสังเกต
เขาตอบว่า “หน้าที่ของผมคือเดินต่อไป และมันเป็นหน้าที่ของอัลลอฮฺ(ซ.บ.) ที่จะทำให้ผมไปถึงที่หมายของผม”
ข้าพเจ้ายังถามต่อไป “แล้วไหนเสบียงและพาหนะของเธอ?”
“ความเชื่อมั่น(ยะกีน) คือเสบียงของผม และเท้านี่แหละคือพาหนะของผม” เขาตอบ
“ฉันหมายถึงอาหารอย่างขนมปังหรือว่าน้ำต่างหาก” ข้าพเจ้าอธิบาย
เด็กคนนั้นตอบว่า “โอ้เชคครับ ถ้ามีใครเชิญคุณไปที่บ้านของเขา มันจะเป็นการเหมาะสมไหมครับที่คุณจะนำอาหารไปเอง?”
“ไม่เหมาะสมแน่ๆ” ข้าพเจ้าตอบ
“ก็เหมือนกันแหละครับ พระผู้อภิบาลของผมได้เชิญให้บ่าวของพระองค์ไปยังบ้านของพระองค์ ความอ่อนแอในความเชื่อมั่นของเราเองที่ทำให้เราต้องขนเสบียงไปด้วย ไม่อย่างนั้น คุณคิดว่าอัลลอฮฺ(ซ.บ.) จะปล่อยให้ผมเสียเวลาเปล่าหรือ?”
“ไม่หรอก” ข้าพเจ้าตอบ
เด็กคนนั้นจึงเดินทางต่อไป
ต่อมาในภายหลัง ข้าพเจ้าได้พบกับเขาในมักกะฮฺ เด็กหนุ่มคนนั้นเข้ามาหาผมและถามว่า “โอ้ เชค คุณยังอ่อนแอในความศรัทธาอยู่หรือเปล่า?”
