บทเรียนอูศูลุดดีน (รากฐานของศาสนา)
เตาฮีด (ความเป็นเอกะของพระผู้เป็นเจ้า) ตอนที่ 36
ความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งภาคีและการทำบาป
ในวิถีชีวิตของมนุษย์ เมื่อพิจารณาไปยังผลต่างๆของการตั้งภาคีที่เกิดขึ้น จะเห็นได้ว่า ความผิดบาป แหล่งกำเนิดของความผิดบาปต่างๆ แหล่งกำเนิดของความชั่วร้ายต่างๆล้วนมาจากการตั้งภาคี
การทำบาป หมายถึง การที่มนุษย์ปฏิบัติตามคำสั่งของสิ่งอื่นนอกจากอัลลอฮ์ (ซบ) ซึ่งเป็นคำสั่งที่ไม่ตรงกับความพึงพอใจของพระองค์ บางครั้งสิ่งที่เขาปฏิบัติตามอาจจะเป็น ไชฏอน กิเลสใฝ่ตำ หรือมนุษย์ที่ชั่วร้าย ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นเชิญชวนมนุษย์ไปสู่การทำบาป
แก่นแท้ของการทำบาป คือ การดื้อดึงและละเมิดคำสั่งของอัลลอฮ์(ซบ) ซึ่งรากฐานของการเกิดความผิดบาปทั้งหมดนั้น มาจากการตั้งภาคีในการเคารพภักดี ไม่มีเตาฮีด อูบูดียะห์(การภักดีต่ออัลลอฮเพียงองค์เดียว)พวกเขาจึงรับคำสั่งจากสิ่งอื่นในการละเมิดคำสั่งของพระองค์ด้วย
การรับคำสั่งประเภทนี้ถือว่า เป็นการ“อิบาดัต” ประเภทหนึ่ง ท่านอิมามญะวาด (อ) ได้กล่าวว่า...
"ผู้ใดที่ฟังหรือปฏิบัติตามคำสั่งของผู้หนึ่งผู้ใด เท่ากับเขาได้อิบาดัตต่อผู้นั้น ถ้าคำสั่งนั้นตรงตามพระประสงค์ของอัลลอฮ์ (ซบ) ก็เท่ากับอิบาดัตต่อพระองค์และถ้าคำสั่งขัดนั้นขัดต่อพระประสงค์ของพระองค์ก็เท่ากับเขาได้อิบาดัตต่อสิ่งอื่น”
ซึ่งถือว่ามีชีรีกในเตาฮีดอูบูดียะห์ แต่ทว่าบุคคลที่มีความศรัทธาต่อความเป็นเอกะในการเคารพภักดี"อิบาดัต"การปฏิบัติของเขา คือการปฏิบัติตามคำสั่งของอัลลอฮ์(ซบ) และคำสั่งของบุคคลที่อัลลอฮ์(ซบ) มีความพึงพอใจต่อพวกเขาเท่านั้น และเขาจะไม่ก้มหัวให้กับคำสั่งของสิ่งอื่นๆ
จากการพิจารณาเห็นได้ว่า รากเหง้าและแหล่งกำเนิดของบาปต่างๆ คือ การตั้งภาคีซึ่งตรงกันข้ามกับความศรัทธาต่อความเป็นเอกะของพระผู้เป็นเจ้า และความศรัทธาต่อพระเจ้าองค์เดียวสามารถเป็นพลังช่วยให้มนุษย์ละทิ้งบาปต่างๆ และจะปกป้องมนุษย์จากการปฏิบัติตามสิ่งอื่นนอกจากพระองค์
ขอขอบคุณสถาบันศึกษาศาสนาอัลมะฮ์ดี
