มียะกีนจึงไม่ต้องนมาซ?

อิบาดะฮ์จนกว่าจะมียะกีน? หลังจากนั้นไม่ต้องทำอิบาดะฮ์?
ถาม: พระองค์ทรงตรัสไว้ในอัลกุรอานว่า

"واعبد ربک حتی يأتيک اليقين"
"จงดำรงอิบาดะฮ์กระทั่งความมั่นใจจะประสบแก่เจ้า"
นั่นหมายความว่าให้เราทำอิบาดะฮ์ เช่นการทำนมาซ ถือศีลอด ฯลฯ จนกระทั่งเกิดความมั่นใจในพระองค์ และถ้าหากเราเกิดความมั่นใจแล้วก็ไม่จำเป็นต้องทำอิบาดะฮ์อีกต่อไปหรืออย่างไร?


ตอบ: ถ้าเราจะพูดว่า "ให้นำบันไดมาพาดกำแพงสิ เพื่อจะได้สามารถเอื้อมมือเปลี่ยนหลอดไฟ" แน่นอนว่าย่อมไม่ได้หมายความว่าหากเราเอื้อมมือถึงหลอดไฟแล้ว ให้ถีบบันไดออกไปได้ทันที เพราะแน่นอนว่าเราจะพลัดตกลงมาอย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้ที่ผละออกจากการอิบาดะฮ์ต่อพระองค์เปรียบเสมือนผู้ที่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า ดังที่กุรอานได้กล่าวว่า
"فکأنما خرّ من السماء"

นอกจากนี้ หากพิจารณาถึงวิถีชีวิตของท่านนบีและบรรดาอิมาม เราจะเห็นว่าท่านเหล่านั้นแม้จะมียะกีน(ความมั่นใจในพระองค์)แล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ได้หลีกห่างจากการทำอิบาดะฮ์เลยแม้แต่น้อย กลับจะเห็นว่าท่านเหล่านั้นยิ่งมีความซาบซึ้งทวีคุณในการทำอิบาดะฮ์

ฉะนั้น โองการดังกล่าวต้องการจะบ่งชี้ว่า หนึ่งในผลประโยชน์ที่ผู้ทำอิบาดะฮ์จะได้รับก็คือ "ยะกีน" หรือความมั่นใจในพระองค์ นั่นเอง มิไช่การกำหนดขอบเขตของอิบาดะฮ์ว่า "จงทำอิบาดะฮ์จนถึงขั้นยะกีน แต่หลังจากมียะกีนแล้วไม่จำเป็นต้องทำอิบาดะฮ์อีกต่อไป."



จากหนังสือ 400 ข้อคิดจากตัฟซีรนู้ร เชคมุฮฺซิน กิรออะตี