Bismillahir Rahmənir Rahiim
Avropa şair və ədəbiyyatçılarının əsərlərindən ələ gəldiyi qədər yəhudi millətinə qarşı avropalıların baxışı 19-20-ci əsrlərə qədər heç də yaxşı deyildi. Onlar yəhudi millətini hiyləgər, öz mənfəətini güdən və yaltaq bir millət kimi tanıyırdılar. Sual budur: Yəhudilər dünya camaatının məxsusən Avropa və Amerika camaatının beynini necə yuyub, onlarda yəhudi millətinə qarşı hörmət hissini yaradmışlar?
Bu sualın cavabında demək lazımdır ki, yəhudilərin onlarda əmələ gətirdikləri bu fikir və düşüncə heç də təsadüfi olmayıb, illər boyunca hazırlanmış bir proqramın nəticəsidir. Onlar bu nəticəyə gəlmişdilər ki, dünya camaatının zehninə ən yaxşı təsir göstərməyin yolu kütləvi informasiya vasitələri və mətbuatdır.
Yəhudiliyin təbliğatı barədə 1869-cu ildə Praqa şəhərində təşkil olunmuş məclisdə yəhudi xaxamı Raşuron belə qeyd etmişdir: “ Dünyaya hökm etmək üçün bizə lazım olan birinci alət qızıldırsa, şübhəsiz mətbuat ikinci alət olmalıdır.”
Teodor Hertzelin başçılığı ilə 1897-ci ildə İsveçin Bal şəhərində keçirilən sionist konqresi ( sionistlərin konqresi hələ də hər il bu şəhərdə keçirilir) çox xətərli bir vəziyyət meydana gətirdi... Belə ki, bu məclisdə bir araya gələn sionistlər belə qərara gəlmişdilər ki, İsrail dövlətinin qurulmağı dünyanın kütləvi informasiya və mətbuatına yiyələnmədən müyəssər olmayacaq.
Sionistlərin 12-ci protakolunda belə gəlmişdir: “ Mətbuat və qəzetləri sionistləşdirərək özümüzə uyğunlaşdırmalıyıq. Bizim kontrol və nəzarətimiz olmadan camaata heç bir xəbər yayılmamalıdır. Müxtəlif qəzetlərə yiyələnərək onların vasitəsilə demokratiya, respublikaçılıq və iffətsizlikləri təlqin etməliyik. Elə etməliyik ki, istədiyimiz zaman xalqların həyəcan və hərəkətlərini cuşa gətirək və istədiyimiz zaman onları sakitləşdirək. Həmçinin cəmiyyətdə əxlaqi pozğunluqlara bulaşmış şəxsləri mühüm qəzetlərin başına keçirmək lazımdır. Məxsusən bizim əleyhimizə çıxışlar edən qəzetlərin. Əgər o şəxslərin də bizim əleyhimizə çıxdıqlarını və bizim mənafelərimizə zidd hərəkət etdiklərini görsək, keçmişdəki əxlaqi pozğunluqlarını cəmiyyətdə faş edərək onların iş həyatlarını sona çatdırmalıyıq...”
Bu protakolun üstündən bir neçə il keçmişdi ki, sionistlər dünyanın bir çox nöqtələrində kütləvi informasiya vasitələrini ələ keçirdilər.
Sionistlərin dünya mətbuatına yiyələnmələri İngilis mətbuatına nüfuz. İngilis mətbuatı barədə söhbət açdıqda “ Times” qəzeti ən məşhur ingilis qəzetlərindən biri olaraq göz önünə gəlir. Bu qəzetin ilk nömrəsi 1788-ci ildə çıxmışdır. Hələ o zamandan Rotşild adında ingilis yəhudisi bu qəzeti ələ keçirmək üçün səy edərək böyük məbləğlər sərf edərdi. O, yəhudi yazıçılar heyətinin üzvlərinin bəziləri vasitəsilə rəsmi və qeyri-rəsmi yollarla bir çox yəhudiləri bu qəzetə işə salır və nəhayət çox keçmir ki, “ Times” qəzetinin işçi heyəti xalis sionist heyətinə çevrilir.
“Times” qəzeti bir neçə il fəaliyyət göstərdikdən sonra maddi böhranla üzləşir. Belə ki, təkcə iki ay müddətində qəzet 9 milyon sterlinq həcmində zərər çəkir.
İngiltərə dövlətinin milli atributlarından olan “biq benq” saatı və “bekingem”sarayından geri qalmayan “Times” qəzetinin bu böhranı ingilis xalqı üçün çox ağır idi. Belə bir zamanda əsli Avstraliyalı olan Robert Merdux adlı milyonçu yəhudi qəzetin 45 milyon dollarlıq zərərini ödəyərək adı çəkilən qəzeti almağa nail olaraq ingilis xalqının diqqət və mhəbbətini özünə cəlb edir. Bunu da demək yerinə düşər ki, “Times” qəzetinin oxucuları içərisində siyasətçilər və iş adamları əksəriyyət təşkil edir. Milyonçu Merdux “Times” qəzetindən əlavə Britaniyanın üç jurnalına da sahib oldu:
1) “The sun”. Bu jurnal əvvəldən axıra əxlaqsızlıq və fəsadla dolu olub, həftəlik tirajı 3 milyon 700000 nüsxəyə çatır.
2) “News of the world”. Bu jurnal da əvvəlkindən geri qalmayır və həftəlik tirajı 4 milyona çatır.
3)”Sity magazin”. Robert Merduxun fəaliyyətləri təkcə İngiltərə ilə məhdudlaşmır. O, həmçinin Avstraliya, Kanada və A.B.Ş.-da da bir neçə qəzet və jurnalın sahibidir.
Sionistlər bunun kənarında İngiltərənin digər bir neçə qəzet və jurnallarına ağalıq edirlər. O cümlədən “Daily express”, “Daily mail” , “The yorkshire post” , “Evening standard” , “Evening news” , “Sunday express” , “Week end” və sair.
Bu qəzet və jurnalların içində “week end” jurnalı öz fəsad, İslam və ərəb millətinə qarşı yönəlmiş siyasəti ilə seçilir. İslam və ərəb milləti barədə çəkilmiş eybəcər karikaturalar bu jurnalın səhifələrini doldurur.
İslam və ərəb millətinə zərbə vurmaqda “Evening standard” jurnalı “Week end” jurnalından heçdə geri qalmır. Belə ki, bu jurnalın yazarları bəzi Allahını unutmuş və əxlaqsızlıq dəryasına baş vuran ərəb şeyxlərini izləyərək onların otel və saunalardakı əxlaqsız qadınlarla olan “eşq” səhnələrini fotoaparatla çəkərək jurnalın səhifələrində əks etdirirlər. Ən acınacaqlısı da budur ki, onlar bu əməlləri bütün müsəlmanlara nisbət verərək müsəlmanları şəhvətbaz qələmə verirlər.
Amerika mətbuatına nüfuz.
Sionizmin Amerikanın məşhur “The New York times” qəzetinə ağalığı 1896-cı ildə başlamışdır. Belə ki, qəzetin sahibi Hanri Ranmund 1841-ci ildə qəzeti təsis etdikdən illər sonra maddi böhranla üz-üzə qalır və elə bu zaman Adolf Ouşe adlı yəhudi iş adamı qəzeti alır.1909-cu ildə Vilyam Herest “İnternational News Service” (İ.N.S) adlı xəbər agentliyini təsis edir. Qeyd etməliyik ki, Vilyam Maryon Dyuner adlı yəhudi qadınla ailə həyatı qurduğuna görə yəhudilər ona Nyu York bələdiyyəsinin seçkilərində kömək edirdilər. Vilyam Herest Amerikada bir neçə jurnalın o cümlədən “Good house” və “Keeping” jurnallarının sahibidir.
Londonun “Times” qəzetinin sahibi yəhudi milyonçu Robert Merdux Amerikada da bəzi qəzet və jurnalların o cümlədən “New York post” , “Star” , “New York magezine” jurnallarına sahib idi.
Sionistlər sosial və iş adamlarının məsələlərinə toxunan mətbuata xüsusi diqqət yetirirlər. Onlar sərmayəçi təbəqəyə möcüzəli təsir göstərən “Busines week” jurnalına və 1981-ci ildə tirajı 670000 nüsxəyə çatan “The Chicago sun-times” qəzetinə malikdirlər. Məxsusən “The Chicago sun-times” qəzeti davamlı olaraq İslam əleyhinə məqalələri ilə seçilir. Məsələn; 22.02.1979 tarixində “İslamla dəmir və atəşdən başqa dillə söhbət mümkün deyil” başlığı altında aşağıdakı məqaləni yazmışdır:
“Kommunizm İslamdan yaxşıdır. Buna görə ki, kommunizm əslində qərb təfəkkürüdür və onunla ortaq nəzər nöqtəsinə gəlmək olur. Amma İslamla bu şey mümkün deyil...”
Sionistlər Arizona ştatındakı “Arizona news” qəzetinin 1982-ci ilin aprel ayında yəhudi yazıçısı Leon Yurislə müsahibəni dərc etmişdir. O müsahibədə belə gəlmişdir: “İslam ədavət və şər dinidir. Müsəlmanlar daim bəşəriyyətlə düşmənçilikdədirlər. Çünki onlar dünyanı ram edərək istismar etmək istəyirlər...”
Dinini yaxşı tanıyan müsəlman bu sözlərin nə qədər yersiz olduğunu anlayır. Amma Fransa mütəfəkkiri Ujin Buqun İslam və müsəlmanların barəsindəki aşağıdakı sözlərini nəql etməyə dəyər:
“Etiraf etməliyik ki, biz avropalılar heç vaxt ərəblərə ( müsəlmanlara ) layiq olduqları qədər təşəkkür edə bilməyəcəyik. Çünki biz elmimizi onlardan kəsb etmişik. Bundan əlavə ərəblər bizə kəramət və fədakarlıq dərsi öyrətmişlər. Onlar millətləri inandıqları dindən zor gücünə döndərməmişlər və müsəlmanlarla həm söhbət olmuş hər bir şəxs etiraf etmişdir ki, onlar çox sağlam və aydın qəlbə malikdirlər...”
Fransa mətbuatına nüfuz.
Əsli İngiltərəli olan yəhudi Ceyms Qoldsmit bir qrup sionist siyasətçilərinin Fransanın keçmiş prezidentlərindən olan Valeri Jiskardstenin əleyhinə xəbər yürüşlərində fəal rol ifa edən “Le-Express” qəzetinə malik idi. Bu jurnalın nömrələrinin birində dərc olunmuş karikatura qalmaqala səbəb olmuşdu. Belə ki, bu karikaturada Jiskardsten şikəst və əldən düşmüş bir şəxs kimi təsvir olunarkən onun müqabilində Fransanın başqa bir prezidenti Fransua Miteran çox şux və enerjili bir halda təsvir edilirdi. Bu təsvir Fransa xalqına Miteranın Fransa prezidentliyinə ən yaxşı namizəd olduğunu çatdırmaq istəyirdi.
Sionistlərin Fransa mətbuatına ağalığı “Figaro” və “Le Quotidien de Paris” qəzetlərində daha aydın nəzərə çarpır. Belə ki, bu iki qəzet sionistlərin Livan ilə müharibələrini və həmçinin Fələstin xalqının qətliamını müdafiə edir və bunun müqabilində yəhudilərin Hitler tərəfindən qətliam edilmədikləri barədə bəzi sənədləri dərc etdiklərinə görə “Lemonde” və “Liberation” qəzetləri ilə mübürizə aparır. İş bu yerə çatmışdı ki, yəhudilər bu qəzetləri etnik azlıqlara qarşı yönəlmiş bir qəzetlər kimi qələmə verirdilər.
Sionistlərin fəaliyyəti yalnız siyasi mətbuatla məhdudlaşmır. Onlar ictimai və iqtisadi mətbuata da xüsusi diqqət yetirirlər. Sionistlərin nəzərlərini əks etdirən ictimai jurnallardan biri “Fəhlə ailəsi” jurnalıdır. Bu jurnal camaatda İslam əleyhinə nifrət yaratmaqla seçilir. Bu jurnalın 1981-ci ilin may ayında çıxan sayında belə bir yazı gəlmişdir:
“İslamda qadın kişinin qulu sayılır və heç bir hüquqa malik deyil. O, özünə ər seçməkdə ixtiyar sahibi deyil və boşanma məsələsi İslamda ən asan şeylərdəndir...”
Yaxşı olar bu sözlərin müqabilində Fransız alimi doktor Anye Besantın sözlərini nəql edək:
“Qadının ehtiramı üçün ən layiqli həyat tərzi İslamın qadına tövsiyə etdiyi həyat tərzidir.”
Həmçinin professor Von Hol belə qeyd edir:“Qadının İslamdakı mövqeyi elə bir həddədir ki, ona qibtə etmək olar.” (Haqq odur ki, düşmənlər də etiraf etsin).
Avropalıları ərəblərin əleyhinə təfəkkürə vadar edən növbəti qəzet “France Soire” qəzetidir.
Qürur və xudbinlik yəhudiləri Fransada “yəhudi milləti” adlı qəzet çap etməyə də cürətləndirmişdi.Bu qəzetin saylarının birində Maks Nurdaf adlı yəhudi belə yazır:
“Biz alman, ingilis və yaxud fransız deyilik! Bizim kimliyimiz məlumdur. Biz möhkəm bir şəkildə qeyd edirik ki, yəhudiyik və sizin məsihi etiqadlarınız bizim etiqadlarımız deyil. Biz Hertzelin sizə tanıtdırdığı seçilmiş millətik və sizin içinizdə qarışaraq həll olmayacağıq.“
Bəli, sionizm dünya mətbuatına hökm edir. Bu gün vəziyyət elə bir yerə çatıb ki, əxlaqsızlığı yayan (sionistləşmiş) mətbuat dünyanı öz pəncəsinə almışdır. Əgər hər hansı bir yəhudi həbs olunsa və ya hansısa həyasız hollivud ulduzu qətl olunsa və ya içgili bir müğənni avtomabil qəzasına uğrasa və ya hansısa qadın sifətli homoseksualist yıxılıb ölsə (sionistlərin) dünya mətbuatı bilavasitə bu xəbərləri dünyaya car çəkir. Amma adı çəkilən dünya mətbuatı müsəlmanların məsələlərinə gələndə ölüm sükutuna qərq olurlar. Yüzlərlə müsəlman kişi, qadın və uşaqların Fələstin, Kəşmir, İraq, Əfqanıstan, Livan və başqa yerlərdə öldürülmələri barədə heç bir (düzgün və lazımi) məlumat verilmir. Bu məsələlərə ən yaxşı nümunə gecə-gündüz ardı-arası kəsilməyən Fələstin müsəlmanlarının sionistlər tərəfindən qətlə yetirilməsidir. Bir halda ki, dünya mətbuatında bu cinayətlər barədə pıçıltıdan başqa bir şey eşitmirik.
Bunu da demək yerinə düşər ki, Birləşmiş Millətlər Təşkilatının təhlükəsizlik şurasının vəzifəsi beynəlxalq münaqişələri sülh və danışıq yolları ilə həll etmək və əgər bu yolla alınmasa hərbi yolla islah etməkdən ibarətdir. Təhlükəsizlik şurasında Amerika dövlətindən başqa bütün dövlətlərin nəzərləri əsasında İsrail dövlətinin atəşi durdurması barədə qətnamənin sadir olmasına baxmayaraq İsrail dövlətinin atəşi durdurmamağının müqabilində B.M.T. nə üçün İsrailə qarşı hərbi yollara əl atmır?
Bəli, Allah Təala Maidə surəsinin 82-ci ayəsində müsəlmanların düşmənlərini onlara tanıtdıraraq belə buyurur:
\"لََََتَََََجٍدََنََََّّّ اَََشَََدَّّّّ النّّاسٍٍٍٍ عداوَةً للذينَ آمَنوا اليهودَََ وَََ الَّّذينَََ اَََشرَََكُُُوا\"
“Həqiqətən camaatdan iman gətirənlərin ən qatı düşməni olaraq yəhudiləri və müşrikləri taparsan.”
Ardı var.
Avropa şair və ədəbiyyatçılarının əsərlərindən ələ gəldiyi qədər yəhudi millətinə qarşı avropalıların baxışı 19-20-ci əsrlərə qədər heç də yaxşı deyildi. Onlar yəhudi millətini hiyləgər, öz mənfəətini güdən və yaltaq bir millət kimi tanıyırdılar. Sual budur: Yəhudilər dünya camaatının məxsusən Avropa və Amerika camaatının beynini necə yuyub, onlarda yəhudi millətinə qarşı hörmət hissini yaradmışlar?
Bu sualın cavabında demək lazımdır ki, yəhudilərin onlarda əmələ gətirdikləri bu fikir və düşüncə heç də təsadüfi olmayıb, illər boyunca hazırlanmış bir proqramın nəticəsidir. Onlar bu nəticəyə gəlmişdilər ki, dünya camaatının zehninə ən yaxşı təsir göstərməyin yolu kütləvi informasiya vasitələri və mətbuatdır.
Yəhudiliyin təbliğatı barədə 1869-cu ildə Praqa şəhərində təşkil olunmuş məclisdə yəhudi xaxamı Raşuron belə qeyd etmişdir: “ Dünyaya hökm etmək üçün bizə lazım olan birinci alət qızıldırsa, şübhəsiz mətbuat ikinci alət olmalıdır.”
Teodor Hertzelin başçılığı ilə 1897-ci ildə İsveçin Bal şəhərində keçirilən sionist konqresi ( sionistlərin konqresi hələ də hər il bu şəhərdə keçirilir) çox xətərli bir vəziyyət meydana gətirdi... Belə ki, bu məclisdə bir araya gələn sionistlər belə qərara gəlmişdilər ki, İsrail dövlətinin qurulmağı dünyanın kütləvi informasiya və mətbuatına yiyələnmədən müyəssər olmayacaq.
Sionistlərin 12-ci protakolunda belə gəlmişdir: “ Mətbuat və qəzetləri sionistləşdirərək özümüzə uyğunlaşdırmalıyıq. Bizim kontrol və nəzarətimiz olmadan camaata heç bir xəbər yayılmamalıdır. Müxtəlif qəzetlərə yiyələnərək onların vasitəsilə demokratiya, respublikaçılıq və iffətsizlikləri təlqin etməliyik. Elə etməliyik ki, istədiyimiz zaman xalqların həyəcan və hərəkətlərini cuşa gətirək və istədiyimiz zaman onları sakitləşdirək. Həmçinin cəmiyyətdə əxlaqi pozğunluqlara bulaşmış şəxsləri mühüm qəzetlərin başına keçirmək lazımdır. Məxsusən bizim əleyhimizə çıxışlar edən qəzetlərin. Əgər o şəxslərin də bizim əleyhimizə çıxdıqlarını və bizim mənafelərimizə zidd hərəkət etdiklərini görsək, keçmişdəki əxlaqi pozğunluqlarını cəmiyyətdə faş edərək onların iş həyatlarını sona çatdırmalıyıq...”
Bu protakolun üstündən bir neçə il keçmişdi ki, sionistlər dünyanın bir çox nöqtələrində kütləvi informasiya vasitələrini ələ keçirdilər.
Sionistlərin dünya mətbuatına yiyələnmələri İngilis mətbuatına nüfuz. İngilis mətbuatı barədə söhbət açdıqda “ Times” qəzeti ən məşhur ingilis qəzetlərindən biri olaraq göz önünə gəlir. Bu qəzetin ilk nömrəsi 1788-ci ildə çıxmışdır. Hələ o zamandan Rotşild adında ingilis yəhudisi bu qəzeti ələ keçirmək üçün səy edərək böyük məbləğlər sərf edərdi. O, yəhudi yazıçılar heyətinin üzvlərinin bəziləri vasitəsilə rəsmi və qeyri-rəsmi yollarla bir çox yəhudiləri bu qəzetə işə salır və nəhayət çox keçmir ki, “ Times” qəzetinin işçi heyəti xalis sionist heyətinə çevrilir.
“Times” qəzeti bir neçə il fəaliyyət göstərdikdən sonra maddi böhranla üzləşir. Belə ki, təkcə iki ay müddətində qəzet 9 milyon sterlinq həcmində zərər çəkir.
İngiltərə dövlətinin milli atributlarından olan “biq benq” saatı və “bekingem”sarayından geri qalmayan “Times” qəzetinin bu böhranı ingilis xalqı üçün çox ağır idi. Belə bir zamanda əsli Avstraliyalı olan Robert Merdux adlı milyonçu yəhudi qəzetin 45 milyon dollarlıq zərərini ödəyərək adı çəkilən qəzeti almağa nail olaraq ingilis xalqının diqqət və mhəbbətini özünə cəlb edir. Bunu da demək yerinə düşər ki, “Times” qəzetinin oxucuları içərisində siyasətçilər və iş adamları əksəriyyət təşkil edir. Milyonçu Merdux “Times” qəzetindən əlavə Britaniyanın üç jurnalına da sahib oldu:
1) “The sun”. Bu jurnal əvvəldən axıra əxlaqsızlıq və fəsadla dolu olub, həftəlik tirajı 3 milyon 700000 nüsxəyə çatır.
2) “News of the world”. Bu jurnal da əvvəlkindən geri qalmayır və həftəlik tirajı 4 milyona çatır.
3)”Sity magazin”. Robert Merduxun fəaliyyətləri təkcə İngiltərə ilə məhdudlaşmır. O, həmçinin Avstraliya, Kanada və A.B.Ş.-da da bir neçə qəzet və jurnalın sahibidir.
Sionistlər bunun kənarında İngiltərənin digər bir neçə qəzet və jurnallarına ağalıq edirlər. O cümlədən “Daily express”, “Daily mail” , “The yorkshire post” , “Evening standard” , “Evening news” , “Sunday express” , “Week end” və sair.
Bu qəzet və jurnalların içində “week end” jurnalı öz fəsad, İslam və ərəb millətinə qarşı yönəlmiş siyasəti ilə seçilir. İslam və ərəb milləti barədə çəkilmiş eybəcər karikaturalar bu jurnalın səhifələrini doldurur.
İslam və ərəb millətinə zərbə vurmaqda “Evening standard” jurnalı “Week end” jurnalından heçdə geri qalmır. Belə ki, bu jurnalın yazarları bəzi Allahını unutmuş və əxlaqsızlıq dəryasına baş vuran ərəb şeyxlərini izləyərək onların otel və saunalardakı əxlaqsız qadınlarla olan “eşq” səhnələrini fotoaparatla çəkərək jurnalın səhifələrində əks etdirirlər. Ən acınacaqlısı da budur ki, onlar bu əməlləri bütün müsəlmanlara nisbət verərək müsəlmanları şəhvətbaz qələmə verirlər.
Amerika mətbuatına nüfuz.
Sionizmin Amerikanın məşhur “The New York times” qəzetinə ağalığı 1896-cı ildə başlamışdır. Belə ki, qəzetin sahibi Hanri Ranmund 1841-ci ildə qəzeti təsis etdikdən illər sonra maddi böhranla üz-üzə qalır və elə bu zaman Adolf Ouşe adlı yəhudi iş adamı qəzeti alır.1909-cu ildə Vilyam Herest “İnternational News Service” (İ.N.S) adlı xəbər agentliyini təsis edir. Qeyd etməliyik ki, Vilyam Maryon Dyuner adlı yəhudi qadınla ailə həyatı qurduğuna görə yəhudilər ona Nyu York bələdiyyəsinin seçkilərində kömək edirdilər. Vilyam Herest Amerikada bir neçə jurnalın o cümlədən “Good house” və “Keeping” jurnallarının sahibidir.
Londonun “Times” qəzetinin sahibi yəhudi milyonçu Robert Merdux Amerikada da bəzi qəzet və jurnalların o cümlədən “New York post” , “Star” , “New York magezine” jurnallarına sahib idi.
Sionistlər sosial və iş adamlarının məsələlərinə toxunan mətbuata xüsusi diqqət yetirirlər. Onlar sərmayəçi təbəqəyə möcüzəli təsir göstərən “Busines week” jurnalına və 1981-ci ildə tirajı 670000 nüsxəyə çatan “The Chicago sun-times” qəzetinə malikdirlər. Məxsusən “The Chicago sun-times” qəzeti davamlı olaraq İslam əleyhinə məqalələri ilə seçilir. Məsələn; 22.02.1979 tarixində “İslamla dəmir və atəşdən başqa dillə söhbət mümkün deyil” başlığı altında aşağıdakı məqaləni yazmışdır:
“Kommunizm İslamdan yaxşıdır. Buna görə ki, kommunizm əslində qərb təfəkkürüdür və onunla ortaq nəzər nöqtəsinə gəlmək olur. Amma İslamla bu şey mümkün deyil...”
Sionistlər Arizona ştatındakı “Arizona news” qəzetinin 1982-ci ilin aprel ayında yəhudi yazıçısı Leon Yurislə müsahibəni dərc etmişdir. O müsahibədə belə gəlmişdir: “İslam ədavət və şər dinidir. Müsəlmanlar daim bəşəriyyətlə düşmənçilikdədirlər. Çünki onlar dünyanı ram edərək istismar etmək istəyirlər...”
Dinini yaxşı tanıyan müsəlman bu sözlərin nə qədər yersiz olduğunu anlayır. Amma Fransa mütəfəkkiri Ujin Buqun İslam və müsəlmanların barəsindəki aşağıdakı sözlərini nəql etməyə dəyər:
“Etiraf etməliyik ki, biz avropalılar heç vaxt ərəblərə ( müsəlmanlara ) layiq olduqları qədər təşəkkür edə bilməyəcəyik. Çünki biz elmimizi onlardan kəsb etmişik. Bundan əlavə ərəblər bizə kəramət və fədakarlıq dərsi öyrətmişlər. Onlar millətləri inandıqları dindən zor gücünə döndərməmişlər və müsəlmanlarla həm söhbət olmuş hər bir şəxs etiraf etmişdir ki, onlar çox sağlam və aydın qəlbə malikdirlər...”
Fransa mətbuatına nüfuz.
Əsli İngiltərəli olan yəhudi Ceyms Qoldsmit bir qrup sionist siyasətçilərinin Fransanın keçmiş prezidentlərindən olan Valeri Jiskardstenin əleyhinə xəbər yürüşlərində fəal rol ifa edən “Le-Express” qəzetinə malik idi. Bu jurnalın nömrələrinin birində dərc olunmuş karikatura qalmaqala səbəb olmuşdu. Belə ki, bu karikaturada Jiskardsten şikəst və əldən düşmüş bir şəxs kimi təsvir olunarkən onun müqabilində Fransanın başqa bir prezidenti Fransua Miteran çox şux və enerjili bir halda təsvir edilirdi. Bu təsvir Fransa xalqına Miteranın Fransa prezidentliyinə ən yaxşı namizəd olduğunu çatdırmaq istəyirdi.
Sionistlərin Fransa mətbuatına ağalığı “Figaro” və “Le Quotidien de Paris” qəzetlərində daha aydın nəzərə çarpır. Belə ki, bu iki qəzet sionistlərin Livan ilə müharibələrini və həmçinin Fələstin xalqının qətliamını müdafiə edir və bunun müqabilində yəhudilərin Hitler tərəfindən qətliam edilmədikləri barədə bəzi sənədləri dərc etdiklərinə görə “Lemonde” və “Liberation” qəzetləri ilə mübürizə aparır. İş bu yerə çatmışdı ki, yəhudilər bu qəzetləri etnik azlıqlara qarşı yönəlmiş bir qəzetlər kimi qələmə verirdilər.
Sionistlərin fəaliyyəti yalnız siyasi mətbuatla məhdudlaşmır. Onlar ictimai və iqtisadi mətbuata da xüsusi diqqət yetirirlər. Sionistlərin nəzərlərini əks etdirən ictimai jurnallardan biri “Fəhlə ailəsi” jurnalıdır. Bu jurnal camaatda İslam əleyhinə nifrət yaratmaqla seçilir. Bu jurnalın 1981-ci ilin may ayında çıxan sayında belə bir yazı gəlmişdir:
“İslamda qadın kişinin qulu sayılır və heç bir hüquqa malik deyil. O, özünə ər seçməkdə ixtiyar sahibi deyil və boşanma məsələsi İslamda ən asan şeylərdəndir...”
Yaxşı olar bu sözlərin müqabilində Fransız alimi doktor Anye Besantın sözlərini nəql edək:
“Qadının ehtiramı üçün ən layiqli həyat tərzi İslamın qadına tövsiyə etdiyi həyat tərzidir.”
Həmçinin professor Von Hol belə qeyd edir:“Qadının İslamdakı mövqeyi elə bir həddədir ki, ona qibtə etmək olar.” (Haqq odur ki, düşmənlər də etiraf etsin).
Avropalıları ərəblərin əleyhinə təfəkkürə vadar edən növbəti qəzet “France Soire” qəzetidir.
Qürur və xudbinlik yəhudiləri Fransada “yəhudi milləti” adlı qəzet çap etməyə də cürətləndirmişdi.Bu qəzetin saylarının birində Maks Nurdaf adlı yəhudi belə yazır:
“Biz alman, ingilis və yaxud fransız deyilik! Bizim kimliyimiz məlumdur. Biz möhkəm bir şəkildə qeyd edirik ki, yəhudiyik və sizin məsihi etiqadlarınız bizim etiqadlarımız deyil. Biz Hertzelin sizə tanıtdırdığı seçilmiş millətik və sizin içinizdə qarışaraq həll olmayacağıq.“
Bəli, sionizm dünya mətbuatına hökm edir. Bu gün vəziyyət elə bir yerə çatıb ki, əxlaqsızlığı yayan (sionistləşmiş) mətbuat dünyanı öz pəncəsinə almışdır. Əgər hər hansı bir yəhudi həbs olunsa və ya hansısa həyasız hollivud ulduzu qətl olunsa və ya içgili bir müğənni avtomabil qəzasına uğrasa və ya hansısa qadın sifətli homoseksualist yıxılıb ölsə (sionistlərin) dünya mətbuatı bilavasitə bu xəbərləri dünyaya car çəkir. Amma adı çəkilən dünya mətbuatı müsəlmanların məsələlərinə gələndə ölüm sükutuna qərq olurlar. Yüzlərlə müsəlman kişi, qadın və uşaqların Fələstin, Kəşmir, İraq, Əfqanıstan, Livan və başqa yerlərdə öldürülmələri barədə heç bir (düzgün və lazımi) məlumat verilmir. Bu məsələlərə ən yaxşı nümunə gecə-gündüz ardı-arası kəsilməyən Fələstin müsəlmanlarının sionistlər tərəfindən qətlə yetirilməsidir. Bir halda ki, dünya mətbuatında bu cinayətlər barədə pıçıltıdan başqa bir şey eşitmirik.
Bunu da demək yerinə düşər ki, Birləşmiş Millətlər Təşkilatının təhlükəsizlik şurasının vəzifəsi beynəlxalq münaqişələri sülh və danışıq yolları ilə həll etmək və əgər bu yolla alınmasa hərbi yolla islah etməkdən ibarətdir. Təhlükəsizlik şurasında Amerika dövlətindən başqa bütün dövlətlərin nəzərləri əsasında İsrail dövlətinin atəşi durdurması barədə qətnamənin sadir olmasına baxmayaraq İsrail dövlətinin atəşi durdurmamağının müqabilində B.M.T. nə üçün İsrailə qarşı hərbi yollara əl atmır?
Bəli, Allah Təala Maidə surəsinin 82-ci ayəsində müsəlmanların düşmənlərini onlara tanıtdıraraq belə buyurur:
\"لََََتَََََجٍدََنََََّّّ اَََشَََدَّّّّ النّّاسٍٍٍٍ عداوَةً للذينَ آمَنوا اليهودَََ وَََ الَّّذينَََ اَََشرَََكُُُوا\"
“Həqiqətən camaatdan iman gətirənlərin ən qatı düşməni olaraq yəhudiləri və müşrikləri taparsan.”
Ardı var.
