زاهِر بن عَمرو كندى‏

زاهِر بن عَمرو، از دوستان و ياران عَمرو بن حَمِق خُزاعِى و از شهيدان كربلاست. در برخى منابع آمده است كه وى همان زاهر [بن عمرو يا اسود] اسْلَمى است كه در بيعت شجره و جنگ خيبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم نقل روايت كرده است. در حالى كه برخى ديگر، اين دو شخصيت- يعنى زاهر و زاهر اسْلَمى- را جداگانه معرفى كرده اند.
      
زاهر پهلوانى آزموده، شجاع و به محبت خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نامبردار بود. پس از شهادت امام على عليه السلام، در كنار عمرو بن حمق، بر ضد حكومت ظالمانه معاويه و عامل دست نشانده اش، زياد، به مبارزه برخاست. آن گاه كه معاويه فرمان دستگيرى و كشتن زاهر و عمرو را صادر كرد، هر دو از شهر متوارى شدند و سر به كوه و بيابان نهادند. تا اين كه عمرو بن حمق در مخفى گاه خود مورد اصابت نيش مار قرار گرفت و سپس به وسيله مأموران حكومت دستگير شد و به شهادت رسيد. ولى زاهر همچنان زنده بود و در سال شصتم هجرى در موسم حجّ به محضر امام حسين عليه السلام شرفياب شد و همراه آن حضرت به كربلا آمد، و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت يافت. در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه و زيارت رجبيّه بر وى چنين درود فرستاده شده است: السَّلامُ عَلى زَاهِرٍ مَولَى عَمْروِ بْنِ الْحمق.
         
محمد بن سنان، ابوجعفر زاهرىّ (متوفى 220 ق)، صحابى امام رضا عليه السلام و نويسنده كتاب هاى الطرائف، الأظلّة، المكاسب و ...، از نوادگان همين «زاهر» است.