من دست ذلت نخواهم داد!

... زنان و كودكان امام در خيمه ها منقلب و پريشان، در حال سوز و گداز به سر مى بردند، آنگاه كه خاندان آن حضرت در حال بلاتكليفى و نگرانى از آينده و در انتظار اسارت دقيقه شمارى مى كردند، و آنگاه كه ناله هاى جانسوز زنان و كودكان تشنه و سرگردان تشنه و سرگردان قلب پر مهر حسين عليه السلام را مى لرزاند و جگرش را چاك مى زد، امام در چنين اوضاع وحشت زا و كوبنده اى كه هر پهلوان مرد افكنى را بيچاره مى كند، و در چنين عرصه پرمحنتى كه شير دلان را به زانو در مى آورد، و در ميان چنين طوفان بلايى كه هر ناخداى زبر دست، خود را گم مى كند مى فرمود، ((هيهات منا الذله )) ما هرگز ذلت را نمى پذيريم و مى گفت ((لا اعطينهم بيدى اعطاء الذليل )) من دست ذلت به دست اينان نمى دهم.
سلام گرم عاشقان آزادگى بر تو باد اى رهبر آزادگان كه ذلت را نپذيرفتى و به خون خود غلتيدى درود پرشور شيفتگان حق و عدالت بر روانت اى فرشته بشر سيما كه در راه عدالت عاشقانه جان دادى.