فرازی اذ دعای ابوحمزه ثمالی- ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

آقاى من منم كودكى كه پروريدى،منم نادانى كه دانا نمودى،منم گمراهى كه هدايت كردى،منم افتاده اى كه بلندش نمودى،منم هراسانى كه امانش دادى،و گرسنه اى كه سيرش نمودى،و تشنه اى كه سيرابش كردى،و برهنه اى كه لباسش پوشاندى،و تهيدستى كه توانگرش ساختى،و ناتوانى كه نيرومندش نمودى،و خوارى كه عزيزش فرمودى، و بيمارى كه شفايش دادى، و خواهشمندى كه عطايش كردى،و گنهكارى كه گناهش را بر او پوشاندى،و خطاكارى كه ناديده اش گرفتى،و اندكى كه بسيارش فرمودى،و ناتوان شمرده اى كه يارى اش دادى،و رانده شده اى كه مأوايش بخشيدى،من پروردگارا كسى هستم كه در خلوت از تو حيا نكردم،و در آشكار از تو ملاحظ ننمودم،منم صاحب مصيبتهاى بزرگ،منم آن كه بر آقايش گستاخى كرد،منم آن كه جبّار آسمان را نافرمانى كرد،منم آن كه بر معاصى بزرگ رشوه دادم،منم آن كه هرگاه به گناهى مژده داده مى شدم شتابان به سويش مى رفتم،منم آن كه مهلتم دادى باز نايستادم،و بر من پرده پوشاندى حيا نكردم،و مرتكب گناهان شدم و از اندازه گذراندم