اى شنواترين شنوايان،اى بيناترين بينايان،و اى سريعترين حسابرسان،و اى مهربان ترين مهربانان،بر محمّد و خاندان محمّد آن سروران با ميمنت درود فرست،و از تو درخواست مى كنم خدايا حاجتم را كه اگر آن را به من عطا كنى،بى شك هرچه را از من دريغ ورزى به من ضررى نرساند،و اگر قضاى حاجتم را از من دريغ نمايى،آنچه را عطايم كنى سودى نبخشد،آزادى عهده ام را از آتش از تو درخواست مى كنم،معبودى جز تو نيست،يگانه اى،برايت شريك نيست،فرمانروايى و سپاس خاص توست،و تو بر هرچيز توانايى،پروردگارا پروردگارا.
پيوسته«يا ربّ»مى گفت،و همه آنان كه اطراف حضرت بودند به دعاى حضرت گوش فرا دادند و به آمين گفتن اكتفا نمودند،در نتيجه صداهايشان با آن حضرت به گريستن بلند شد،تا آفتاب غروب كرد،سپس زادوتوشه خود را بار كرده،به سوى مشعر الحرام حركت كردند.مؤلّف گويد:كفعمى دعاى عرفه حضرت سيد الشهداء عليه السّلام را در كتاب (بلد الامين)تا اين قسمت ذكر كرده،و علاّمه مجلسى در«زاد العماد» اين دعاى شريف را موافق روايت كفعمى نقل فرموده ولى سيد ابن طاووس در كتاب اقبال،پس از«يا ربّ،يا ربّ،يا رب»اين اضافه را آورده:
منبع : پایگاه عرفان
