چـون تـشنگى بى نهایت به حسین فشار آورد به طرف فرات روان شد و چهار هزار نفر که مـوکل بر شریعه بودند در برابر حسین ایستادند، حسین با حمله حیدرى همه جمعیت را مـتـفـرق ساخـت وارد شریعه شد دشمن مى بیند اگر حسین آب بنوشد دمار از روزگار آنان برمـى آورد در حالیکه حسین مشت را از آب پر کرده و قصد آشامیدن آنرا داشت مردى صدا زد: اتلتذّ بالماء و قد هتکت حرمک؟
((آب مى آشامى در حالیکه به حرم و اهل بیتت اهانت مى شود.))
حسین که غیرت على در وجود او است آب را به روى آب ریخت و از شریعه خارج شد و چون به خیمه گاه رسید معلوم شد خبرى نبوده و این هم کید و مکر دشمن بوده که از آشامیدن آب جلوگیرى نمایند.(۱)
پی نوشت:
۱-حیاه الحسین ۳/۲۸۰ - بحار ج ۴۵/ص ۵۱.
منبع : کتاب آنچه در کربلا گذشت ((از مدینه تا کربلا))
