فرياد عقل بى تاءثير بود، شور حسينى بايد

آیات قرآن و احادیث پیامبر و سخنان گهربار اهل بیت علهیم السلام ، همه عقل مردم را سیراب مى کند، اما اینهمه در دوران امام حسین علیه السلام بخاطر تبلیغات سوء و تهدیدات بسیار دستگاه اموى و القاء شبهات گوناگون و جعل احادیث دروغین و متناقض کمرنگ شده بود.
به ناچار اسلام براى بقاء خود و نجات از آنهمه دسیسه ها و خطرات ، احتیاج به تحریک عاطفى داشت تا مردم گرفتار آن دسیسه ها را، بیدار کند،
آنچه گفتنى و آنچه از استدلال که لازم بود، گفته شده بود، دیگر از نظر گفته و استدلال کمبودى نبود، ولى در عین حال ، همه استدلالات را بر مردم مشتبه کرده بودند.

نویسنده:سیدمحمدنجفی یزدی