فرازی از مناجات خمس عشرة - ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

خدايا اى پشتيبان پناه جويان، و اى پناه پناهندگان، و اى رهاييبخش هلاك شدگان، و اى نگهدار بينوايان، و اى مهرورز بيچيزان، و اى اجابت كننده درماندگان و اى گنجينه تهيدستان و اى جبران كننده شكست خوردگان، و اي جايگاه آواردگان، و اى ياور ناتوان شمردگان، و اى پناه دهنده ترسيدگان و اى غمگسار غمزدگان، و اى دژ پناهندگان، اگر به عزّتت پانه نياورم پس به كه پناه برم، و اگر به قدرتت پناهنده نشوم، به كه پناهنده شوم؟ گناهان وادارم ساخته كه به دامان گذشتت چنگ زنم، و خطاها محتاجم كرده كه از تو خواهم درهاى چشم پوشيات را بر من بگشايى، و بديها مرا فراخوانده تا به آستان عزّتت بار اندازم، و هراس از انتقام وادارم كرده كه به دستاويز مهرت چنگ زنم، كسيكه به ريسمانت چنگ زده سزاوار نيست خوار گردد، و آن كه به عزّتت پناهنده شده، شايسته نيست رها گردد يا واگذاشته شود

اللَّهُمَّ يَا مَلاذَ اللائِذِينَ وَ يَا مَعَاذَ الْعَائِذِينَ وَ يَا مُنْجِيَ الْهَالِكِينَ وَ يَا عَاصِمَ الْبَائِسِينَ وَ يَا رَاحِمَ الْمَسَاكِينِ وَ يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّينَ وَ يَا كَنْزَ الْمُفْتَقِرِينَ وَ يَا جَابِرَ الْمُنْكَسِرِينَ [الْبَائِسِ الْمُسْتَكِينِ ] وَ يَا مَأْوَى الْمُنْقَطِعِينَ وَ يَا نَاصِرَ الْمُسْتَضْعَفِينَ وَ يَا مُجِيرَ الْخَائِفِينَ وَ يَا مُغِيثَ الْمَكْرُوبِينَ وَ يَا حِصْنَ اللاجِينَ إِنْ لَمْ أَعُذْ بِعِزَّتِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ وَ إِنْ لَمْ أَلُذْ بِقُدْرَتِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ وَ قَدْ أَلْجَأَتْنِي الذُّنُوبُ إِلَى التَّشَبُّثِ بِأَذْيَالِ عَفْوِكَ وَ أَحْوَجَتْنِي الْخَطَايَا إِلَى اسْتِفْتَاحِ أَبْوَابِ صَفْحِكَ، وَ دَعَتْنِي الْإِسَاءَةُ إِلَى الْإِنَاخَةِ بِفِنَاءِ عِزِّكَ وَ حَمَلَتْنِي الْمَخَافَةُ مِنْ نِقْمَتِكَ عَلَى التَّمَسُّكِ بِعُرْوَةِ عَطْفِكَ وَ مَا حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ أَنْ يُخْذَلَ وَ لا يَلِيقُ بِمَنِ اسْتَجَارَ بِعِزِّكَ أَنْ يُسْلَمَ أَوْ يُهْمَلَ