نيايش و راز و نياز

يكى از دلايل به تأ خير افكندن پيكار با دشمن ، يافتن فرصت ديگرى براى راز و نياز و مناجات و نيايش با خدا در شب عاشورا بود. به همين جهت امام حسین(ع) پس از پاسى از شب به دعا مشغول شد و تا صبحگاه در حال نيايش بود و دعاى شبانگاهى اش به اين دعاى صبحگاهى پيوند خورد كه فرمود:
اللّهم انت ثقتى فى كلّ كرب ورجائى فى كلّ شدّة يضعف عنه الفؤ اد وتقلّ فيه الحيلة ويخذل فيه الصديق ويشمت فيه العدوّ، انزلته بك و شكوته اليك رغبة منّى اليك عمّن سواك ، ففرّجته... .
بار پروردگارا! تو در تمام غم و اندوه پناهگاه و در هر رخداد سخت وناگوار مايه اميد و در هر حادثه اى پناه و سلاح من هستى . چه بسيار غمهايى كه دلها در برابر آن ناتوان و راه چاره در برطرف ساختن آن ، مسدود مى گردد. دوستان و دشمنان ، زبان به سرزنش ‍ و شماتت مى گشايند، كه من همه را به بارگاه تو آوردم و به تو شكايت كرده و از ديگران قطع اميد نمودم و تنها تو بودى كه به داد من رسيدى و اين غمهاى كمرشكن را برطرف ساختى و مرا از امواج سهمگين بلا، رهانيدى .
و آخرين دعاى او در حالى كه با بدن غرقه در خون بر خاك افتاده بود اين بود:
اللّهمّ متعال المكان ، عظيم الجبروت تشاء، قريب الرَّحمة ، صادق الوعد، سابق النّعمة ، حسن البلاء، قريب اذا دعيت ، محيط بماخلقت ، قابل التّوبة لمن تاب اليك ، قادر على ما اءردت ، ومدرك ما طلبت وشكور اذا شكرت ... انا عترة نبيّك وولد حبيبك محمد صلى الله عليه و آله.
اى خدايى كه مقامت بسى بلند و والا و خشم و غضبت بر ستمكاران شديد و قدرتت از هر قدرتى فراتر است .
اى خدايى كه از مخلوق خويش بى نيازى و در بزرگى و عظمت فراگير و به آنچه بخواهى ، پرتوان و در رحمتت بر بندگان نزديك و بر آنچه پديد آورده اى ، احاطه دارى .
اى خدايى كه هركس از در توبه به سويت درآيد، پذيرايى و به آنچه بر انجامش ، اراده كنى توانا، آنچه را بخواهى درك مى كنى و كسى را كه سپاست گويد، سپاس مى گويى .
خداوندا! ما خاندان و فرزندان پيامبر محبوب و برگزيده تو هستيم كه ما را مى كشند.
خداوندگارا! در رخدادها و حوادث بر ما گشايش و در گرفتاريها راه نجات و رهايى ، عنايت فرما....