عبادت، نياز ما انسان‏ها

امام صادق عليه السلام در دنباله روايت مى فرمايند:

اين مسئله براى تو روشن باشد كه وجود مقدس حضرت حق احتياجى به خدمت و حركت و مجاهده و كوشش تو ندارد؛ چرا كه او از عبادت تو بى نياز است، اين تو هستى كه سراپا نيازمند به خدمت و اداى عبادت در برابر حضرت اويى و به خاطر همين نيازمندى و فقر تو به عبادت و آثار با عظمت عبادت است كه تو را از باب فضلش به وسيله عبادت دعوت كرده تا بر تو رحم آرد و از عقوبت و عذابش دور بدارد و از بركات عطوفت و رأفتش بر تو پخش كند و تو را به راهى بدارد كه خشنوديش در آن است و درهاى مغفرت و آمرزش را به روى تو بگشايد.

آرى، عبادت به اين خاطر وضع شده كه فقر و نيازمندى و پستى و بدبختى عبد با آثارى كه در عبادت است، جبران شود؛ بايد گفت: خوشا به حال آن انسانى كه خود و خداى خود را شناخت و عمر گرانمايه را با عبادت حق معامله كرد و پست و بدبخت آن بيچاره اى كه زندگى و حيات را در امور مادى اين چند روزه خلاصه كرد و با روى تافتن از عبادت، خود را از تمام موجودات عالم پست كرد.