تواضع در دو مورد ممدوح است: یکی در برابر پروردگار عزیز، و دیگری در برابر بندگان مؤمن او: اَذِلَّةً عَلَی الْمـُؤمِنین
تواضع در مقابل حق به این است که هر حکمی شامل حالمان شد راحت بگوییم بهروی سرمان؛ و تواضع در مقابل مردم مؤمن و مسلمان این است که مطابق سخن امام زینالعابدین(سلام الله علیها) هیچ کسی را از خود پایینتر ندانیم زیرا مردم مؤمن یا از ما بزرگترند و یا کوچکتر. اگر بزرگترند باید احتمال بدهیم یک «لااله الاالله» بیشتر از ما گفتهاند، چون یک روز زودتر از ما به دنیا آمدهاند و کفّۀ حسنات آنها سنگینتر از ماست. پس در مقابل هر مؤمن بزرگتر، باید مؤدب، باوقار و بامحبت باشیم و خودمان را بزرگتر از او نبینیم. مقامات ظاهر را رها کنیم و مواظب خودمان باشیم، که قرآن فرموده است: عَلَیْکُمْ اَنْفُسَکُم. تمام ریاستها را نیز مانند یک لباس بدانیم که روزی به این شخص میپوشانند و بعد باز میکنند و به دیگری میدهند، پس ارزش چندانی ندارند.
و اما کسانی که کوچکتر از ما هستند، دیرتر از ما به دنیا آمدهاند وکمتر از ما در این دنیا بودهاند و باید احتمال داد که یک معصیت کمتر از ما دارند و پاکترند.
در مقابل آنها نیز سنگینی نکنیم. کسی میگوید: خیلی قدرت که پیدا کنی این است که بتوانی بیوسیله روی هوا بپری، یا بتوانی روی آب راه روی، اما این هم چیزی نیست، چراکه به قول آن شخص: اگر بر هوا پری، مگسی باشی، و اگر بر روی دریا روی، خسی باشی، فکرکن تا کسی باشی
منبع : پایگاه عرفان