دورى از قرآن، و تقليد از فرهنگ ضد انسانى قرن بيستم، عين نادانى است.
تصوير انسان‌هاى به اصطلاح متمدن قرن بيستم، بويژه آنهايى كه در غرب زندگى مى‌كنند، اين است كه:
ابتدا بايد چيزهاى لازم را تحصيل نمايد، بعد به نيازمندى‌هاى فوق‌العاده بپردازد، بعد نوبت لذت‌ها و كامرانى‌ها مى‌رسد، سپس ثروت‌هاى زياد و به دنبال آن، اشخاص را مى‌خواهد كه به او خدمت كنند، چنين انسانى يك ساعت استراحت و آسايش ندارد، و عجيب‌تر از همه اين كه هر چه وسايل آسايش و راحتى آسانتر و فورى‌تر در اختيار قرار گيرد، تمايلات او زيادتر شده و چيزى در اين جهان يافت نمى‌شود، كه بتواند رضايت او را جلب نمايد، به طورى كه پس از مدت‌ها فعاليت و كشمكش، و پس از اين كه ميليون‌ها ثروت را بلعيد و بسيارى از مردمان را ناراحت ساخت، فكرش به جاى بالاتر رفته و براى اين كه خودش صاحب دنيا شود، مى‌خواهد همه را قتل عام كند. اين است يك تابلوى حساس و واقعى از يك انسان حقيقى كه مى‌خواهد جامعه‌اى متمدن را تشكيل بدهد.
منبع : پایگاه عرفان
