«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»
يعنى «استقاموا على الطاعة» قبول كردند كه پروردگار مالك آنها است و آنها مملوك او. فرمان‌هاى مالك خود را قبول كردند و عمرى در همان مهلتى كه خداوند متعال به آنها داده بود، نسبت به همه چيز، فرمان مالك را اطاعت كردند.
حال مى‌خواهند به عالم بعد بروند. به كجا مى‌روند؟ واقعاً جايگاهشان قبر است؟ در ظلمت، تنهايى و وحشت؟ اين طورى كه به مردم ظاهر مردن را نشان مى‌دهند، مرگ رفتن در تنهايى، تاريكى، وحشت، جدايى و محروميت است.
اما خدا در قرآن مى‌فرمايد:
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»
همه اين حرفها نسبت به مرگ دروغ است. كجا مى‌رود؟ هنوز نمرده و جان نداده است و ارتباط بين بدن و جان او قطع نشده است.
چه اتفاقى مى‌افتد؟ ما نمى‌توانيم ببينيم، خود او دارد مشاهده مى‌كند.
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ» «1»
اولين بارى كه انسان در دنيا، فرشتگان خدا را مى‌بيند، همين لحظه احتضار است. آنها را با چه چهره‌اى مى‌بيند؟ به زيباترين و نشاط آورترين چهره. فرشتگانى كه از مادر و پدر به محتضر مهربان‌تر هستند.
منبع : پایگاه عرفان
