ياد مرگ در هر روز و هر شب، كه حتى به ما دستور دادند: چقدر خوب است كه مؤمن وصيّت نامه‌اش هميشه آماده باشد كه بعد از مرگ، نه خانواده‌اش گرفتار شوند و نه خودش.
خداوند متعال در قرآن مجيد به وصيت كردن امر كرده است كه در زمان زنده بودن:
«يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ»
«إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ»
وقتى پروردگار به وصيت امر كرده و از ما خواسته است، ما بايد وصيت خود را حاضر كنيم. اما در چه سنّى بايد وصيّت بنويسيم؟ سنّ مطرح نيست. مگر مرگ با سنّ ارتباطى دارد؟
از بچه در رحم مادر تا وقتى به دنيا مى‌آيد و نوجوان، جوان، ميان سال و پير مى‌شود، هر لحظه در معرض مرگ است. مرگ به سنّ وابسته نيست. وقتى بيايد، كوچك و بزرگ را مى‌گيرد. پس اين كه من در چه سنّى وصيت بنويسم، حرف غلطى است. من وقتى كه مكلّف شدم، بايد وصيّت نامه‌ام حاضر باشد و چند نسخه درست كنم و نزد چند نفر انسان مطمئن بگذارم.
منبع : پایگاه عرفان
