در مسأله صفات مؤمن، اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد:
ويژگى اول مؤمن، كسب حلال، درآمد پاك و كار مشروع است. چون مؤمن با شناختى كه از خدا و قيامت دارد، حالت قناعت دارد. طمع كار و حريص تا آخر عمرش نمى‌تواند با مال حلال بسازد.
طمع حالتى است كه افراد را از مرزبندى‌هاى خدا رد مى‌كند. خدا امر كرده است كه از اين كسب، كار و پول حرام دورى كنيد، طمع كار موتور شيطانيش قوى است، اما شخص قانع موتور شيطانى ندارد، روى مرز قناعت مى‌ماند. طمع كار از مرزبندى‌هاى خدا رد شده، به حدود پروردگار تجاوز مى‌كند.
يا حريص، در چارچوب كسب مشروع و مال حلال نمى‌ايستد. يا اگر كسب مشروع و مال حلال دارد، به بى‌راهه مى‌زند، اما بايد بداند كه اين بيراهه زدن، پيروزى ندارد. آخر كار را بايد نگاه كرد.
آيا به او مى‌گويند: تمام حرام‌هايى كه خوردى و جمع كردى و به ورثه دادى، نوش جانت؟ يعنى مال مردم را ببرند، مردم را به خاك سياه بنشانند، حقّ همه را ضايع كنند و در قيامت نيز خدا به آنها آفرين بگويد كه عجب دليل قويى آورده‌اى كه مال مردم و مملكت را دزديدى و ما به همين خاطر مى‌گوييم: دست شما درد نكند، خسته نباشيد، بفرماييد به بهشت برويد؟
منبع : پایگاه عرفان
