نقل است كه هر وقت فاطمه زهرا، عليها السلام، خوابشان مى‌برد و امام حسين در گهواره گريه مى‌كرد، جبرئيل مى‌آمد و براى خواباندن ابى عبد اللّه عالى‌ترين حقايق هستى را در قالب اين شعر براى او مى‌خواند:
انّ فى الجنّة نهرا من لبن لعلى و حسين و حسن.
در بهشت، نهرى از شير براى على و حسين و حسن روان است.
اين لالايى جبرئيل نيز ريشه در آيات قرآن دارد.
البته، كسى جبرئيل را نمى‌ديد، ولى تكان خوردن گهواره را مى‌ديدند.
يكبار، ام ايمن اين صحنه را ديد و از دليل آن پرسيد. پيغمبر فرمود:
جبرئيل است كه گهواره را تكان مى‌دهد.
قرآن نيز در سوره صافات بدين مطلب اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد:
«إن الذين قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة ألا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التى كنتم توعدون* نحن أولياءكم فى الحياة الدنيا و فى الآخرة و لكم فيها ما تشتهى أنفسكم و لكم فيها ما تدعون».
بى‌ترديد كسانى كه گفتند پروردگار ما خداست، سپس در ميدان عمل بر اين حقيقت استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل مى‌شوند و مى‌گويند: مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتى كه وعده مى‌دادند بشارت باد. ما، در زندگى دنيا و آخرت، ياران و دوستان شما هستيم. آنچه دلتان بخواهد، در بهشت براى شما فراهم است و در آن هرچه بخواهيد براى شما موجود است.
آرى، ملائكه رحمت يار اهل ايمان در دنيا و در آخرت هستند.
منبع : پایگاه عرفان
