بعد مى‌فرمايد:
«الفلك الجارية فى اللجج الغامرة»
اينان كشتى‌هاى روان هستند كه هرگز نمى‌شكنند، كهنه نشده، متوقف نمى‌شوند. در بستر زمان و در درياهاى پرعمق در حركت هستند.
«يأمن من ركبها و يغرق من تركها»
اگر كسى به اين كشتى‌ها متوسل شود، نجات پيدا مى‌كند و اگر از اين‌ها دورى كند، در درياى انواع ظلم‌ها، فسادها، ناپاكى‌ها و آلودگى‌ها غرق مى‌شود.
منبع : پایگاه عرفان
