خداى متعال از ارتباطات مثبت بسيار شاد مى‌شود و هيچ حلالى را در اين دنيا، منفورتر از طلاق نمى‌داند. با اين كه حكم طلاق را خودش داده است، ولى از جدايى، به شدت متنفر است و منفورتر از طلاق، آن مرد يا زنى است كه زمينه طلاق را آماده مى‌كند و آن كسى كه بين زن و شوهر جدايى مى‌اندازد كه منجر به طلاق شود. «1» خداوند متعال در قرآن مى‌فرمايد:
گناه كسى كه بين دو نفر فتنه مى‌اندازد، از كشتن بى‌گناه سنگين‌تر است. اين متن قرآن است:
«وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ»
بناى دين ما بر محبت استوار است. خداوند جدايى، تلخى، غصّه در موارد مادى و ظاهرى و برخوردهاى غلط را دوست ندارد. اگر خدا در قرآن مى‌فرمايد «اعملوا» به هر عمل ارزشى امرِ واجب مى‌كند، گرچه خُرد كردن نان براى پرنده و ماهى يا انداختن استخوان جلوى سگ باشد.
عمل، با ارزش است، نه نگاه به سگ دارد، نه به اين ذرّه نان خشكى كه مى‌خواهند در كيسه زباله بريزند و بسوزانند. از لحاظ مادى مگر چقدر مى‌ارزد؟
هيچ.
تمام حركات مثبت را به خاطر تحقق شكر من انجام بدهيد، اين «به خاطر» همان معناى مفعول لاجله بودن كلمه «شكراً» است؛ يعنى كار اتفاق افتاده به خاطر خدا. همين آيه به نظر من كافى است. اما آيات زيادى پيرامون شكر در قرآن كريم وجود دارد.
منبع : پایگاه عرفان
