رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«الموت تحفة المؤمن» مرگ هديه پروردگار به مؤمن است، خدا مى‌خواهد به آدم هديه بدهد، مؤمن از مردنش كه هديه پروردگار است لذت مى‌برد. اگر مرگ براى مؤمن لذت نداشت، چرا بعد از اين كه با شمشير زهرآلود ابن ملجم فرق اميرالمؤمنين عليه السلام را شكافت با صداى بلند در محراب فرياد زد:
«فزت و ربّ العكبه» اگر براى او تلخ بود، اين حرف را نمى‌زد. اگر مرگ براى حضرت سيدالشهداء عليه السلام سنگين بود، چرا در كتاب‌هاى ما نقل كردند كه وقتى تيزى خنجر شمر روى گلوى آن حضرت قرار گرفت و شمر لعين اولين بار خنجر را كشيد و گلو را باز كرد، ابى عبدالله لبخند زد.
منبع : پایگاه عرفان
