وعده داديم كه دو روايت از وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله در رابطه با عمر و مسئوليت انسان نسبت به آن و دادگاه قيامت در رابطه با عمر، ذكر شود، اما قبل از اين دو روايت، به نظر مى‌رسد كه سه آيه از سوره مباركه يونس، از آيه بيست و شش به بعد را قبل از اين دو روايت بررسى و در حد لازم ترجمه كنيم. كه حاوى نكات، اشارات و مسائل فوق العاده مهمى است. «1» هر سه آيه در رابطه با هزينه كردن عمر در راه مثبت و منفى است. در راه حق و باطل، نور و ظلمت. دو شكل هزينه‌اى كه از زمان شروع زندگى انسان در كره زمين تا كنون جريان پيدا كرده و از حال تا آينده نيز به اين دو شكل جريان خواهد داشت. به نظر مى‌رسد كه آگاهى از اين بحث بر همه ما واجب دينى باشد.
اميرالمؤمنين عليه السلام روايتى در زمينه اهميت معرفت و آگاهى دارند كه خطاب به كميل بن زياد نخعى است. انسان والايى كه دعاى كميل اين دعاى عرشى، ملكوتى و پرمحتوا را از اميرالمؤمنين عليه السلام روايت كرده است و سكّه نام دعا نيز به نام كميل زده شده و همين باعث حركت، جارى كردن و ابدى شدن كميل گرديد.
حضرت على عليه السلام به كميل مى‌فرمايند:
«ما مِن حَركةٍ الّا وَ انتَ مُحتاجٌ فِيها الى مَعرِفَةٍ»
اين جمله خيلى پرقيمت است و فكر نمى‌كنم فرهنگ‌هاى ديگر، حتى فرهنگ‌هاى علمى، نمونه اين جمله را داشته باشند. به كميل مى‌فرمايد:
هيچ حركتى در زندگى براى تو به وقوع نمى‌پيوندد، مگر اين كه در آن حركت، نيازمند به معرفت مى‌باشى تا براساس معرفت حركت و زحمت تو هدر نرود.
اين درس براى همه مردان و زنان است. فرقى نمى‌كند. بانوان نيز بايد به اين معنا توجه داشته باشند. چه آنهايى كه در خانه، خانه‌دار هستند و شوهردارى و بچه دارى مى‌كنند و چه آنهايى كه بيرون كار مى‌كنند. بايد اين نكته را توجه داشته باشند كه قدم و حركتى را منهاى معرفت برندارند كه خداى نكرده فرداى قيامت در جهنم با زن حضرت نوح و زن حضرت لوط همنشين نشوند. اگر همه انسان‌ها براساس معرفت قدم بردارند، مغازه فساد در همه زمينه‌ها تعطيل مى‌شود.
منبع : پایگاه عرفان
