بعد پيامبر صلى الله عليه و آله سه جمله در اين زمينه مىفرمايد كه خيلى فوق العاده است:
«مَن زارَ عالِماً فَكَأَنَّما زارَنى»
كسى كه به ديدن عالم ربانى، واجد شرايط، خيرخواه و دلسوز برود، دقيقاً مانند اين است كه به ديدن منِ پيغمبر آمده است. ببينيد پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله جايگاه عالم ربانى را در كجا معرفى كرده است.
البته ديدن عالم براى چيست؟ نمىرود كه چشم و ابروى او را ببيند. چشم و ابروى زيباتر از او كه خيلى زياد است. ديدن عالم براى بهره بردن از علم او است.
كارى را مىخواهد انجام بدهد، نمىداند حق است يا باطل، مىرود و از آن عالم مىپرسد. قدمى كه مىخواهد بردارد، پيشامدى در كسب مال شده، حرام و حلالش را نمىداند، از عالم بپرسد. اين گونه زيارت قيمت دارد و الا اگر زيارتى غير از اين باشد، مزاحمت ايجاد كردن براى مردم است.
«وَ مَن صافَحَ عالِماً فَكأَنما صافَحَنِى»
كسى كه به عالم ربانى، سلام كند و دست بدهد مانند اين است كه به خود پيغمبر صلى الله عليه و آله سلام كرده و دست داده است.
«وَ مَن جالَسَ عالِماً فَكأنما جالَسَنِى»
و هر كسى كه در كنار عالم ربانى بنشيند، مانند اين است كه كنار پيغمبر نشسته است.
«وَ مَن جالَسَنِى فِى الدُّنيا أُجلِسُهُ مَعى يَوم القيامة»
و هر كسى كه در دنيا نزد من بنشيند، براى پيدا كردن راه، استفاده كردن و تشخيص حق از باطل، خدا در قيامت او را كنار من مىنشاند؛ يعنى بهره نشستن در كنار عالم ربانى اين است كه در قيامت، خدا، همنشينان و عالمان را در كنار پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله مىنشاند
منبع : پایگاه عرفان
