وقتى خورشيد با صبر پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله طلوع كند، ديگر غروب نخواهد كرد.
«وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ» رسول من! اگر اخلاق، صبر، كرامت و آقايى تو نبود، مردم دور تو جمع
نمى‌شدند. پروردگار نمى‌فرمايد: جمع شدن مردم دور پرچم اسلام به واسطه من بوده است، بلكه مى‌فرمايد: اخلاق، صبر، تحمل، نرمى، آقايى، كرامت و بزرگوارى تو، امتى به نام امت اسلام ايجاد كرده است. البته در اين امت، تعدادى نيز ريزش مى‌كنند و هم پياله يهودى‌ها و مسيحيان بى‌خبر از حقايق و توده‌اى مى‌شوند. اگر پيغمبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله در روز قيامت، فقط سلمان را به خدا ارائه دهد و بفرمايد: مرا به نبوت برگزيدى، من اين انسان آتش پرست و زرتشتى را هدايت كردم، براى پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله بهتر است از آنچه كه آفتاب بر او مى‌تابد و از آن غروب مى‌كند، تا چه رسد به اين كه ميليون‌ها عالم، حكيم، فقيه، عابد، زاهد، خيّر، متدين و مطيع خدا به وسيله ايشان به وجود آمده است.
حضرت با صبر خويش به ما مى‌فرمايند: امت من بايد در حريم حق، در مقابل همه ناگوارى‌هاى ايستادگى نمايد. پول، مقام، رياست و دختران زيبا، شما را از حريم حق بيرون نبرند؛ زيرا ضرر خواهيد كرد.
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله در بلا، طاعت و عبادت از صابرترين انسان‌هاى تاريخ بوده‌اند. ايشان در عبادت صبرى داشتند كه عاقبت خدا آيه‌اى را در قرآن نازل كرد. ما چنين گفتگويى را با هيچ پيغمبر و امامى از جانب خدا نداريم. ائمه عليهم‌السلام از طريق قلب با پروردگار رابطه داشتند. اميرالمؤمنين عليه‌السلام در نهج البلاغه مى‌فرمايند:
خدا از طريق باطن با آنها مناجات مى‌كند. اما چنين پيشنهاد و حرفى را خدا به هيچ پيغمبر و امامى نزده است:
«طه* مَآ أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْءَانَ لِتَشْقَى»
ما قرآن را بر تو نازل كرديم كه در عبادت، خود را به مشقت بياندازى؟ خدا به چه كسى گفت كه عبادات خود را كم كن؟ چه كار كرد كه خدا خودش گفت:
تخفيف بده؟ آن هم چه نوع عبادتى؟
حافظ زيبا فرموده:
صبر و ظفر هر دو دوستان قديمند
بر اثر صبر نوبت ظفر آيد با صبر آدم پيروز مى‌شود و به درجات و خيرات مى‌رسد. انسان بايد قله صبر را فتح و اين جاده را طى كند. خداوند به پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله امر كرد:
«فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُوْلُواْ الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ» از حريم حق بيرون نرو و خودت را تسليم غير نكن.
هميشه در مورد آيه‌اى در سوره هود مى‌فرمودند: اين آيه مرا پير كرد؛ يعنى به قدرى بار صبر آن سنگين است كه مرا پير كرد و آن آيه اين است كه خدا به من اعلام كرد:
«فَاسْتَقِمْ كَمَآ أُمِرْتَ» از اين حريم بيرون نرو، چنان كه به تو دستور داده شده است و اين صبر مرا به پيرى مى‌كشاند، اما ارزش دارد.
قرآن مجيد بخشى از خيراتى كه از درخت صبر سر مى‌زند بيان مى‌كند. از جمله «فَاصْبِروا» مؤمنان! صبر كنيد؛ يعنى خود را در حريم حق نگهداريد و از اين دايره بيرون نرويد.
اگر بيرون برويد، تسليم شياطين خواهيد شد. آنها كه در اين حريم راه ندارند، اما بيرون از اين حريم، همه منتظرند كه شما صبر خود را از دست بدهيد و براى علاج ناگوارى‌ها و رسيدن به لذت‌ها- به خيال خود- از حريم حق بيرون برويد
و آنها شما را به اسارت بگيرند و به هلاكت برسانند. در اين حريم خود را نگهداريد
كه خدا با صابران است. خداوند همراه صابران است.
وقتى بچه‌اى به دنيا مى‌آيد، با سه نفر همراه است. اگر تنها باشد، بعد از چند ساعت مى‌ميرد. وقتى پروردگار عالم هر بچه‌اى از نر و ماده را خلق مى‌كند، پدر و مادر را همراه او قرار مى‌دهد و مهربانى و محبت آنها را همنشين او قرار مى‌دهد.
«إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّبِرِينَ» يعنى تنها زندگى نكنيد؛ زيرا توان شما به هيچ كس و هيچ چيزى نمى‌رسد.
كارى كنيد كه من همراه شما باشم. چه عملى را بايد انجام بدهيم كه پروردگار همراه ما باشد؟ در برابر گناه، ناگوارى‌ها و در كنار عبادات صابر باشيد. اكنون كه ماه مبارك رمضان است، پروردگار با همه شما همراه است، چون كه شما در حال صبر هستيد؛ يعنى خود را از خوردن و آشاميدن و لذت‌هاى منع شده نگهداشته‌ايد و در حريم صبر از گناهان مانده‌ايد. به جاى گناه، در كنار ثواب قرار گرفته‌ايد. روزه نيز صبر است و خدا با شما صابران است.
معيّت پرودگار موجب مى‌شود كه در بسيارى از بلاها كه بر سر ما مى‌آمد، دنيا و آخرت را از دست مى‌داديم اما او نگذاشت. شما را در اين چند سال عمر، از افتادن در خيلى از لغزش‌ها و چاه‌ها حفظ كرده است.
در قرآن مى‌خوانيم: خدا حفيظ است. خداوند در قرآن مجيد مى‌فرمايد: آسمان‌ها را نگهداشتم كه نيافتند؛ ميلياردها سال است كه ميلياردها ستاره، ماه، خورشيد، سحابى و كهكشان‌ها به وسيله خدا حفظ شده و فرو نمى‌ريزد. اين حفاظتِ حافظ صابران است و براى صابران كارگشا است، چنان چه براى طفل به دنيا آمده، كانون مهرى مانند مادر و پدر خودش را قرار داده است.
بگذاريد قيامت شود و پرده‌ها را بردارند و به ما نشان دهند كه ما هزاران بار بايد جهنمى مى‌شديم و او نگذاشته است. هزاران بار بايد دچار فساد مى‌شديم
و نگذاشت. اين به بركت معيّت خداوند است:
«وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّبِرِينَ» از درون و برون صابران را حفظ مى‌كنم.
منبع : پایگاه عرفان
