به وجود مبارك حضرت داود عليه‌السلام خطاب رسيد: به خانه «خلاده بنت اوس» برو و از طرف پروردگار به اين زن با كرامت و بزرگوار بشارت بده كه در بهشت، در هر مقامى كه قرار دارى، اين زن همنشين تو خواهد بود؛ يعنى اين زن مقامى را به دست آورده بود كه قريب به مقام انبياى الهى بوده است.
حضرت داود عليه‌السلام به دنبال مأموريتى كه به او دادند، به خانه اين خانم مى‌آيد و به او مى‌گويد: پروردگار عالم به تو بشارت بهشت را داده و فرموده: تو در بهشت، قرين، همنشين و جليس من هستى.
مگر تو چه كار كرده‌اى؟ اين خانم به حضرت داود عليه‌السلام عرض كرد: مشابهت اسمى پيش نيامده است؟ شما درست درب اين خانه آمديد؟ من لياقت بهشت و همنشينى با تو را ندارم.
چقدر خوب است كه انسان كارهاى نيك خود را نبيند و چقدر خوب است كه انسان بدى‌هاى خود را ببيند. يعنى در طول عمر، غصه و رنج داشته، محزون باشد كه چرا در گذشته من اين كمبودها را پيدا كردم و چرا براى جبران اين كمبودها اقدام نكردم؟ اين نگاه معقولى است.
چون نگاه به خود و اعمال مثبت خود، غرور، كبر و منيّت مى‌آورد، تا جايى كه خدا در قرآن مجيد مى‌فرمايد:
عده‌اى به خاطر دين‌دارى به خدا منّت مى‌گذارند و با منّت به پروردگار مى‌گويند: ما مسلمان و متدين هستيم، كار خوب انجام داده‌ايم.
خدا در قرآن به پيغمبر صلى‌الله‌عليه‌وآله خطاب مى‌كند كه به اين‌ها بگو:
«لَّا تَمُنُّواْ عَلَىَّ إِسْلَمَكُم» چه منّتى بر سر خدا مى‌گذاريد؟ در هيچ امرى به پروردگار عالم نمى‌توانيد منّت داشته باشيد.
اين خانم معرفت بالايى داشت؛ زيرا اعمال مثبت خود را نمى‌ديد و مى‌گفت:
من اصلًا به نظرم نمى‌رسد، چيزى كه مرا لايق بهشت و همنشينى با تو كند چيست.
اين مشابهت اسمى بوده است.
حضرت داود عليه‌السلام فرمودند: هيچ گونه مشابهت اسمى نبوده است، مرا درست فرستاده‌اند و تو همان «خلاده بن أوس» مورد نظر پروردگار مهربان عالم هستى. اما من سؤالى از تو دارم و آن اين است كه: مقدارى از اعمال و باطن خود را براى من بگو، تا بدانم كه در درون شما چه خبر است.
گفت: اى داود عليه‌السلام! من درونم نسبت به پروردگار آرام است. بلاهاى بسيارى به سر من آمده كه بسيار سنگين است، در معرض رنج، غصّه و آتش انواع بلاها و مصايب قرار گرفتم، اما از پروردگار عالم درخواست برداشتن بلا را نكردم و به پروردگار عالم گلايه‌اى نكردم. در مقابل خدا ساكت بودم. تغيير برنامه را از خدا در خواست نكردم و صبر كردم. حضرت داود عليه‌السلام فرمود: به خاطر همين خداوند متعال براى تو بهشت و همنشينى با من در بهشت را مقرر كرده است.
امام صادق عليه‌السلام اين جمله را اضافه مى‌كنند و مى‌فرمايند: اين مرحله‌اى است كه خدا براى بندگان شايسته‌اش رقم زده است. اين اخلاق صالحين است كه از درد نزد خدا نمى‌نالند و دوا نيز نمى‌خواهند و خود را تسليم حضرت حق مى‌كنند.
منبع : پایگاه عرفان
