در اينجا آيات ديگر را به رخ ما مى‌كشد كه من همه انبياى خود را يارى كردم، تا حتى يك پيغمبر نيز در اين عالم به خاطر زندگى در فضاى نور و صراط عزيز و حميد، شكست نخورد. چون خدا در قرآن مجيد مى‌فرمايد: «احدى الحسنيين» نصيب انسان‌هاى الهى مى‌شود؛ يا كار خود را پيش مى‌برند و حاكم مى‌شوند، كه اگر حاكم شوند، مانند حضرت سليمان عليه السلام كه در تمام ايام حكومت خود ظلمى پيدا نمى‌شد. يا مانند اميرالمؤمنين عليه السلام كه در چهار سال و هفت ماه حكومتش، هيچ ظلمى پيدا نمى‌كنيد.
و اگر در مقابل دشمنان حاكم نشوند، يعنى كار به دست آنها نيفتد و با شمشير دشمنان شهيد شوند، آغوش من براى قبول كردن آنان باز است. اين‌ها در هيچ كجا شكست نمى‌خورند.
اين كلمه عزيز است؛ يعنى وقتى من در راه خداى عزيز قرار گرفتم، صراط مستقيم است، يعنى در زندگى نه افراط دارم و نه تفريط. بدون اين كه عمرم حرام شود، وقتى در اين راه قرار گرفتم، اين راه، راه عزيز است؛ براى سالك اين راه شكستى وجود ندارد.
انبيا، ائمه طاهرين و اولياى خدا بدون شكست خوردن، راه الهى را مى‌روند، اگر حاكم شدند، مانند حضرت سليمان و اميرالمؤمنين عليهما السلام شده‌اند و اگر حاكم نشدند، مانند حضرت يحيى و حضرت سيدالشهدا عليهما السلام مى‌شوند كه در هر دو صورت برنده هستند. هر دو برنده هستند، چون در يك جاده هستند.
اين معنى عزيز است. دامن كسى را بگيريد كه در كنار او شكست نيست. نه شكست اقتصادى، نه سياسى، نه خانوادگى، نه اجتماعى، نه دنيايى و نه آخرتى.
آن كسانى كه به خدا وصل نيستند، ورشكستگى آنان در هر رشته‌اى قطعى است.
اما غلام سياه، پيروز است.
منبع : پایگاه عرفان
