سدير صيرفى از حضرت امام صادق عليه السلام روايت مى‌كند كه آن حضرت فرمود:
براى على بن الحسين عليه السلام جز چهار تن شيعه نبود، سدير مى‌گويد به حضرت گفتم: فدايت شوم نام آنان را براى من بيان كن، فرمود: سعيد بن مسيّب، يحيى بن ام طويل، ابو حمزه ثمالى و ابوخالد كابلى.
اى سدير! چون روز قيامت بر پا شود و خداى تعالى اولين و آخرين را در عرصه‌گاه قيامت گرد آورد، ندا كننده‌اى ندا دهد: كجاست على بن الحسين زينت عبادت‌كنندگان؟
آن حضرت را در جامه‌اى كه پايين بدن را مى‌پوشاند و دو بُرْد شبيه احرام بياورند، آن‌گاه خداى تعالى به آن حضرت مى‌فرمايد: به سوى بهشت بشتاب زيرا تو را در پيشگاه ما هيچ حساب و كتابى نيست، پس آن حضرت راه بهشت را طى كند تا بر در بهشت مى‌رسد و مى‌ايستد، خطاب مى‌رسد: با اين كه تو را اجازه ورود به بهشت داديم سبب توقف و ايستادنت چيست؟ عرض مى‌كند: دوستانم را به من بسپاريد تا آنان را به بهشت درآورم، پس سعيد بن مسيّب و يحيى بن ام طويل و ابو حمزه ثمالى و ابوخالد كابلى را مى‌آورند و خدمت آن حضرت قرار مى‌دهند، آن چهره تابناك معنويت و كرامت كه كمال محبّت و عشق را نسبت به دوستانش دارد ابتدا آنان را به بهشت در مى‌آورد و خود به دنبال آنان وارد بهشت مى‌شود.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان
