تاریخ شیطان گرایی 5

تاریخ شیطان گرایی 5 – دوران مدرن – قرن 18

این آیین‌ها در طول قرن‌های هفده و هجده در قالب گروه‌های سرّی که توسط اشراف ایجاد و رهبری می‌شد، ادامه یافت، که از آن جمله می توان به گروه‌هایی نظیر ژرمن باکسن، پسران نیمه شب، موهاکس‌ها و نفرین شدگان اشاره کرد.

یکی از گسترده ترین و تاثیر گذارترین گروه‌های ماسونی در طول قرن هجدهم که در راستای ترویج آئین های شیطانگرایی نقش بسزایی را بازی نموده است انجمنی است با عنوان «انجمن آتش جهنم»[1].این انجمن که ابتدا در سال 1719 میلادی توسط فیلیپ دوک وارتن[2] و دوستانش درانگلستان تاسیس شد، در مدت کمی شاخه‌های متعددي در سراسر اروپا ايجاد كرد.[3]دوک وارتن که یکی از اعضای جوان انجمن های فراماسونری آن زمان در انگلستان و ایرلند بود در مدت کمی توانست درجات بالایی دراین انجمن ها به دست آورد،به طوری که در سال 1722سمت استادی را از لژ انگلستان دریافت نمود.شعار اصلی این انجمن که بعدها جزء اصلی ترین شعارهای جریان شیطان گرایی در قرن های بعد گردید این گونه بیان می شد:”هرکاری دوست داری انجام بده”[4] .این شعار اولین بار در قرن 16 توسط نویسنده اومانیست فرانسوی فرانکیس رابلیس[5] مطرح شده بود.

مشهورترین شاخه ی انجمن آتش جهنم توسط شخصی به نام سرفرانسیس داشوود[6] در سال 1746 در انگلستان پایه گذاری شد.داشوود در آن زمان یکی از سیاستمداران و از اعضای پارلمان انگلیس بود و بعدها به عنوان رییس کل خزانه داری انگلستان منصوب شد.این گروه که درابتدا عنوان “راهبان مدمنهام”[7] را برای خود برگزیده بودند، تنها 12 نفر عضو داشت.ولی پس ازمدت کوتاهی اعضای زیادی از میان طبقه اشراف و سیاستمداران انگلیس را به خود جذب نمود.مرکز تجمع این گروه در دهکده وست ویکمب[8] امروزه به مکانی توریستی با عنوان “غارهای انجمن آتش جهنم”[9] درانگلستان مبدل شده است.نویسنده ماسون دانیال ویلانز در مقاله خود با عنوان”انجمن آتش جهنم،سکس،سیاست و دین در انگلستان قرن هجدهم”ساختار ماسونی این باشگاه و ویژگی ضددینی و الحادی آن را توصیف می کند:

“در شب های مهتابی دوران سلطنت جورج سوم،گاهی می شد اعضای بسیار مقتدر حکومت اعلیحضرت،روشنفکران مهم و هنرمندان متنفذ را دید که سوار بر قایق های ونیزی بر روی رودخانه تیمز به معبدی مخروبه نزدیک وست ویکمب می روند.در آنجا با نواختن پرطنین ناقوسی،آن ها رداهای راهبانه ای بر تن میکردند و به هر انحراف و فسادی تن می دادند،آئین های جادوگری سیاه[10] را بر بدن برهنه ی یک زن اشرافی هرزه و تحت ریاست آن عیاش بدنام سرفرانسیس داشوود،انجام میدادند.”[11]


پی نوشت ها:

 [1] . Hellfire Club

[2] . Philip, Duke of Wharton،وی در سال 1722 به درجه استاد اعظمی لژ بزرگ انگلستان رسید.

[3] .همان ص 101

[4] . Do what thou wilt

[5] . François Rabelais

[6] . Sir Francis Dashwood

[7] . Monks of Medmenham

[8] West Wycombe

[9] . West Wycombe Caves

[10] . Black Mass

[11] . Willens, Daniel.”The Hell-Fire Club: Sex, Politics, and Religion in Eighteenth-Century England” in Gnosis, Summer 1992,issue 24,p 16