چه بسا كه اين محبّت انسان را از نظر ظاهر در تنگنا و مضيقه قرار دهد و از سوى مردم جاهل و بى‌محبّت و حتى خانواده و اقوام انسان به انسان فشار روحى و مادى وارد آيد، ولى با توجه به آثار معنوى اين محبّت و به ويژه آثار انسانى و آخرتى آن، ارزش دارد كه انسان در راه اين محبّت بلاها و مصائب را بر خود هموار نمايد و بر رنج و مشقتى كه به او به خاطر آن مى‌رسد صبر و استقامت كند.
در روايت آمده: مردى به رسول خدا صلى الله عليه و آله عرضه داشت:
«يا رَسُولُ اللَّهِ! إنّى أُحِبُّكَ، فَقالَ: إسْتَعِدْ لِلْفَقْرِ، فَقالُ: إنّى أُحِبُّ اللَّهَ، فَقالَ:
اسْتَعِدْ لِلْبَلاءِ» .
اى پيامبر خدا! من عاشق تو هستم، حضرت فرمود: آماده براى ندارى و تهيدستى باش. گفت: من عاشق خدا هستم، فرمود: آماده بلا و امتحان باش.
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مصعب بن عمير را در حالى كه پيش مى‌آمد و تن پوشش پوست دباغى نشده گوسپندى بود، ديد!
فرمود:
اى مردم! به اين مرد بنگريد كه خدا دلش را نورانى نموده است، من در مكه او را نزد پدر و مادرش ديدم كه وى را به پاكيزه‌ترين طعام و آشاميدنى، تغذيه مى‌كردند ولى عشق به خدا و پيامبرش او را از آن زندگى مالامال از ثروت و خوشى به اين وضعى كه مى‌بينيد، رسانيد «2».
اين محبّت، تحمل همه بلاها و رنج‌ها و مشقت‌ها را در راه رسيدن به محبوب آسان مى‌كند و حتى مرگ را كه دروازه ورود به حريم لقاء يار است براى انسان شيرين جلوه مى‌دهد.
در روايت مشهورى است:
هنگامى كه ملك الموت براى قبض روح ابراهيم آمد، ابراهيم به او گفت:
دوستى را ديده‌اى كه دوستش را در كام مرگ بيندازد؟
خداى بزرگ به ابراهيم وحى كرد: آيا تو عاشقى را ديده‌اى كه از ديدار محبوبش نفرت داشته باشد؟
ابراهيم به ملك الموت گفت: اكنون جانم را بگير .
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«إذا أحَبَّ اللَّهُ عَبداً ابتَلَاهُ فَإنْ صَبَرَ اجْتَبَاهُ وَإنْ رَضِىَ اصْطَفَاهُ» .
هنگامى كه خدا بنده‌اى را دوست بدارد وى را در معرض آزمايش قرار مى‌دهد، پس اگر استقامت ورزيد او را برمى‌گزيند و اگر به مقام رضا برسد او را انتخاب مى‌كند.
منبع:فرهنگ مهرورزى،
منبع : پایگاه عرفان
